Ἄννα Μπουρδάκου:"Εἶναι ἐπικίνδυνοι οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ;"

     Σὲ γενικὲς γραμμὲς ἡ «Σκοπιὰ» ἔχει στόχο τὴν οἰκονομικοπολιτικὴ τῆς ἐξουσία παγκοσμίως.

     Παρατηροῦμε τοὺς ὀπαδοὺς νὰ ἐξυπηρετοῦν τὰ σχέδιά της, δίχως καὶ αὐτοὶ νὰ γνωρίζουν τοὺς σκοποὺς γιὰ τοὺς ὁποίους κοπιάζουν.  Σὲ αὐτὲς τὶς συναθροίσεις διδάσκονται, ὅτι αὐτοὶ μόνον εἶναι οἱ πραγματικοὶ Χριστιανοὶ καὶ ὅλος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος ἀνήκει στὸ στρατόπεδο τοῦ Σατανᾶ.  Ὅλους ὅσοι δὲν εἶναι «μ.τ.Ι.» προσπαθοῦν νὰ τοὺς προσηλυτίσουν κάνοντας αὐτὸ τὸ ἔργο στὸν ἀγρό, ὅπως ὀνομάζουν ὅλους ἐμᾶς.  Μοιράζουν τὰ περιοδικὰ «ΣΚΟΠΙΑ» καὶ «ΞΥΠΝΑ» καὶ ἄλλα διάφορα ἔντυπά της ἑταιρείας.

     Εἶναι ἐπικίνδυνη κάθε συζήτηση μαζί τους, γιὰ τὸν λόγο ὅτι σὲ αὐτὲς τὶς συναθροίσεις διδάσκονται ἀπὸ τὰ ἔντυπά της «Σκοπιᾶς» ὅλες τὶς θέσεις καὶ τὶς κακοδιδασκαλίες της μὲ τὸν δικό της τρόπο.  Γιὰ τὴν πλήρη ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς ἐκπαιδεύσεως παραπέμπει καὶ σὲ ἐδάφια τῆς Ἁγίας Γραφῆς.  Ἡ παγίδα εἶναι ἕτοιμη.  Κατ’ ἀρχὴν ὅταν λέει Ἁγία Γραφὴ δὲν ἀναφέρεται στὰ λόγια ποὺ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κήρυξε στοὺς ἀποστόλους του καὶ ἐκεῖνοι ἔγραψαν καὶ παρέδωσαν στοὺς διαδόχους της γιὰ νὰ τὴν παραλάβει ἡ Ἐκκλησία σὰν θεματοφύλακας τῆς ἀληθείας.

     Ἡ «Σκοπιὰ» ἔχει ἐκδώσει δική της «ἁγία γραφὴ» (1993, 1997) στὴν ὁποία παραπέμπει τοὺς ὀπαδούς της καὶ αὐτοὶ σὲ ὅποιον πλησιάζουν.  Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι τὸ «εὐαγγέλιο» τῆς ἐταιρίας, ὅπου μας παρουσιάζει  μισὲς ἀλήθειες, ψεύδη, παραποιημένα ἐδάφια, ἐπιλεγμένα ὥστε νὰ εἶναι ἀληθοφανῆ γιὰ κάποιον ποὺ δὲν γνωρίζει.  Ἐπίσης παραλείπει ὁλόκληρες προτάσεις, ἄλλοτε προσθέτει λέξεις καὶ ἄλλοτε ἀφαιρεῖ, ὅπως καὶ τὴν ἑρμηνεία ἐδαφίων παραποιεῖ.  Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ «ἐφόδια» οἱ ἐκπαιδευμένοι «μάρτυρες» προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὸν κόσμο ὅλο γιὰ τὴ σωτήρια ἀλήθεια ποὺ κηρύττουν.  Τοὺς βλέπουμε μὲ ἕνα χαμόγελο, ποὺ καὶ αὐτὸ τὸ ἔχουν διδαχτεῖ σὲ μία ἀπὸ τὶς συναθροίσεις, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν τὴν συμμετοχή μας γιὰ συζήτηση, τὴν «γραφικὴ μελέτη» ὅπως τὴν ὀνομάζουν.  Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπικίνδυνο βῆμα ἐκ μέρους μας.  Ἀπὸ τὰ πρῶτα μαθήματα διδάσκεται τὸ νέο ἐκκολαπτόμενο θύμα ὅτι: «Τώρα ἀδελφέ μου ποὺ γνωρίζεις τὴν ἀλήθεια, θὰ σὲ πολεμήσουν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σατανᾶ.  Πρώτη ἡ οἰκογένειά σου ἀλλὰ καὶ τὸ εὐρύτερο περιβάλλον σου.  Πρόσεχε ὁ Ἰεχωβά, ποὺ τώρα γνώρισες, μισεῖ αὐτὸ τὸ διαβολικὸ σύστημα, εἶναι τὸ θεοσεβὲς μίσος.  Γι’ αὐτὸ μισοῦμε ὅτι ὁ Ἰεχωβὰ μισεῖ καὶ ὅτι ἀγαπᾶ, ἀγαπᾶμε, ὅπως τοὺς λάτρεις του, διότι κηρύττουν τὸ ὄνομά του καὶ δικαιώνουν τὴν κυριαρχία του σὲ ὅλη τὴ γῆ».\

Προσπαθοῦν μὲ τὸ ἔργο τους νὰ ἀφαιρέσουν τὴ μομφὴ ἀπὸ τὸ Θεό, τὴν ὁποία ἐπέφερε ὁ σατανᾶς ὅταν προκάλεσε τὸν Θεὸ στὸν κῆπο τῆς ΕΔΕΜ, λέγοντας ὅτι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ αὐτοκυβερνηθοῦν χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀμφισβητώντας ἔτσι τὴν κυριαρχία του.  Αὐτὸ τὸ ψέμα εἶπε στὴν Εὕα καὶ ἐπέτυχε τὸ σκοπό του.  Αὐτὸν τὸν Θεὸ τὸν ἐκτεθειμένο, τὸν ντροπιασμένο προσπαθοῦν οἱ «μ.τ.Ι.» νὰ ἀποκαταστήσουν.

     Ἐδῶ παρατηροῦμε ὅτι ὁ Θεὸς τῆς «ΣΚΟΠΙΑΣ» εἶναι ἕνας Θεὸς μειωμένος ἔναντι τῶν πλασμάτων του καὶ περιμένει ἀπὸ αὐτὰ νὰ τὸν σώσουν καὶ νὰ τὸν δικαιώσουν.  Δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι σώζουν τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ὁ Θεὸς τὰ πλάσματά του. Μὲ αὐτὴν τὴν διδασκαλία ἡ «ΣΚΟΠΙΑ» ἐπιδιώκει τὴν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ στὸν κατάλογο τῶν θυμάτων της, ὥστε νὰ διαθέτει τὰ διάφορα ἔντυπά της περισσότερο γιὰ αὔξηση τῶν ἐσόδων της.  Αὐτὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ πρόσωπό της καὶ ἡ θρησκεία τὸ προσωπεῖο.  Μὲ τὴν μέθοδο τοῦ ἐλέγχου τῆς σκέψεως δημιουργεῖ κατευθυνόμενα ἄτομα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν δική τους ἐπιλογὴ στὰ ὅσα κηρύττουν, ἐφόσον δὲν ἔχουν δική τους σκέψη, οὔτε κρίση, μεταφέρουν τὶς διδασκαλίες τῆς ἑταιρείας σὲ ὅλον τὸν κόσμο.  Συμπέρασμα, τὸ μεγάλο μέγεθος τοῦ κινδύνου ποὺ προκύπτει μὲ τὴ συμμετοχή μας σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα τοὺς παρουσιάζουν:  «τὴν νωπὴ τροφὴ ἐν καιρῶ…» ὅπως ὀνομάζουν τὶς ἑκάστοτε διδασκαλίες.  Μὲ τὴν τροφὴ αὐτὴ «τρέφονται» πνευματικὰ οἱ δύστυχοι ὀπαδοί.  Παπαγαλίζουν τὰ λίγα ἐδάφια, ποὺ τοὺς ἔχουν μάθει ἀπέξω, ἐντυπωσιάζοντας τοὺς συνομιλητὲς τόσο, ὥστε νὰ κυκλοφορεῖ ἡ φήμη  ὅτι οἱ «μ.τ.Ι.» γνωρίζουν ὅλη τὴν Ἁγία Γραφὴ ἀπέξω.  Ὅμως δὲ συμβαίνει κάτι τέτοιο.  Ἐὰν κάποιος γνωρίζει… καὶ κατὰ τὴ διάρκεια αὐτοῦ του διαλόγου, τὰ ἴδια ἐδάφια ποὺ μεταχειρίζεται ὁ «μάρτυς», τὰ ὁποία εἶναι μεμονωμένα ἢ πολλὲς φορὲς καὶ μισά, τὰ διαβάσει ὁλόκληρα ἢ ἀρχίσει λίγο πιὸ ἐπάνω καὶ λίγο πιὸ κάτω, δὲν ὑπάρχει ἀπάντηση ἐκ μέρους τοῦ «μάρτυρος».  Ἀμέσως ἐφαρμόζει τὴ διδασκαλία τῆς ἐκπαιδεύσεώς του.  Ἀλλάζει θέμα πηγαίνοντας σὲ ἄλλο καὶ κὰτ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀπὸ θέμα σὲ θέμα προσπαθεῖ νὰ μπερδέψει τὸν συνομιλητή του.  Ἐὰν ὁ συνομιλητὴς εἶναι καλὰ ἐνημερωμένος δὲν ἀκολουθεῖ τὴν τακτική του «μάρτυρος», ἐπιμένει στὸ ἴδιο θέμα.  Διαφορετικὰ θὰ βρεθεῖ στὴ δύσκολη θέση νὰ προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξει τὰ δικά του ἐπιχειρήματα.  Ἔτσι βρίσκεται σὲ θέση ἄμυνας, ἀγχωμένος ψάχνει ἀπαντήσεις, αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκει ὁ μάρτυρας.  Κατόπιν αὐτοῦ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλη συνάντηση καὶ ἄλλη… Στὴ διάρκεια τῶν ὁμιλητῶν ὁ μάρτυρας ἔχει ἕνα δελτίο «ἔργο στὸν ἀγρό», σὲ αὐτὸ σημειώνει πόσα ἔντυπα καὶ ποιὰ διέθεσε, πόσο χρόνο δαπάνησε… Π.χ. περιγράφει τὸ συνομιλητή του, τὸ γνωστό μας «φακέλωμα».  Ἔρχονται πολλὲς φορὲς ἢ ὁ ἀρχικὸς συνομιλητὴς ἢ κάποιος ἄλλος μαζί του, πιὸ καλὰ ἐκπαιδευμένος.  Δὲν παραλείπουν κανένα.  Ἀκόμη καὶ στὰ σχολεῖα οἱ μικροὶ «μ.τ.Ι.» προκαλοῦν συζητήσεις καὶ ἐνημερώνουν τοῦ συμμαθητές τους γιὰ τὶς διδασκαλίες τῆς ἑταιρείας.

     Στὸ στρατὸ τώρα πλέον ἡ θητεία εἶναι ἡ ἐκτέλεση κοινωνικῆς ὑπηρεσίας.  Τοὺς τοποθετοῦν π.χ. σὲ ταχυδρομεῖα, σὲ γηροκομεῖα καὶ σὲ διάφορα ἱδρύματα.  Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε, ὁ δρόμος γιὰ τὸν «ἀγρὸ» εἶναι πλέον ἐλεύθερος… Κατόπιν δὲ τῆς ἀναγνωρίσεώς της «ΣΚΟΠΙΑΣ» τῶν «μ.τ.Ἰ» ὡς γνωστῆς θρησκείας.

     Ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδίας καὶ Θρησκευμάτων, ἐπὶ ὑπουργίας Εὐάγγελου Βενιζέλου, δημοσιεύει ἡ «ΣΚΟΠΙΑ» στὸ περιοδικὸ τῆς «ΞΥΠΝΑ» τὸ Φεβρουάριο τοῦ 2002 στὴ σέλ. 22, γράφει καὶ ἐξυμνεῖ τὴν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ὑποστηρίζει τὰ θρησκευτικὰ δικαιώματα.  Σὲ παλαιότερα ἔντυπά της τὴν κατηγοροῦσε.  Κάνει καὶ ἀναφορὰ σὲ ἀνωτέρους ἀξιωματούχους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ φήμη δικαίων ἀνθρώπων.  Τοὺς παραχωρήθηκε  τὸ κλειστὸ γυμναστήριο στὸ Μαρούσι γιὰ τὴν συνέλευσή τους, στὶς 27-29 Ἰουλίου 2001. Φυσικά, δὲν παραλείπει νὰ κατηγορεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιὰ παρέμβαση καὶ πιέσεις ἐκ μέρους τοῦ κλήρου, οἱ ὁποῖες δὲν ἀπέδωσαν.  Στὴ σελίδα 11 γράφει ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων εἶχε ἀναγνωρίσει τοὺς «μ.τ.Ι.» ὡς γνωστὴ θρησκεία καὶ παραθέτει τὸ Κυβερνητικὸ ἔγγραφο: «Οἱ Χριστιανοὶ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ θεωροῦνται ἀπὸ τὴν διοίκηση ὡς γνωστὴ θρησκεία μὲ ὅλες τὶς ἔννομες συνέπειες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτό». Κατὰ τὸ ἀνωτέρω ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, προστατεύονται ὡς στοιχεῖα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης, ἡ ἐλευθερία τῆς λατρείας τους, ὁ τρόπος καὶ τὰ μέσα ἔκφρασης τῆς λατρείας καὶ ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογή τους ὡς πρὸς τὸν τρόπο διοίκησης καὶ ὀργάνωσης κάθε ἐκκλησίας ἢ μᾶλλον εὐρύτερα κάθε θρησκευτικῆς συσσωμάτωσής της… Ἡ προστασία αὐτῆς σαφῶς ἐπεκτείνεται καὶ στὸν περιβάλλοντα χῶρο καὶ χῶρο διοίκησης ἢ τῶν ἐγκαταστάσεων στὸ Μαρούσι (τὸ γραφεῖο τμήματος τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβὰ) χῶρο ἱερὸ καὶ καθαγιασμένο, ἀφιερωμένο στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ.  Αὐτὲς οἱ ἐγκαταστάσεις ἀποκαλοῦνται «Οἴκος Θεοῦ» (Μπέθες).

     Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τοῦ Ὑπουργείου εἶναι σκανδαλώδης.  Ἀφ’ ἑνὸς πλήττει τὰ πιστεύω τῶν Χριστιανῶν, ἐφόσον αὐτὰ τὰ ὁποία κηρύττει δὲν ἔχουν καμία σχέση καὶ προσβάλουν τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἀφήνει τοὺς Χριστιανοὺς στὴν Πατρίδα μᾶς ἐκτεθειμένους στὶς προκλήσεις τῶν «μ.τ.Ι.», οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἄδεια τῆς Κυβερνήσεως, μποροῦν πλέον νὰ γυρίζουν ἀνενόχλητοι στοὺς δρόμους, νὰ ἔρχονται στὰ σπίτια μας, ἀφοῦ αὐτὴ εἶναι ἡ ἁγνὴ λατρεία πρὸς τὸν Θεό, τὴν ὁποία ὀφείλουν νὰ ἐκτελοῦν γιὰ νὰ σωθοῦν.

     Πάντοτε ἔκαναν τὸ γνωστὸ ἔργο, ἀλλὰ κάπως συγκρατημένα.  Ἐνῶ τώρα, κινοῦνται πλέον χωρὶς φραγμούς.  Δὲν θεωρεῖται προσηλυτισμὸς  τὸ κήρυγμα τῶν κακοδοξιῶν τῆς Σκοπιᾶς ἀκόμη καὶ σὲ ἀνήλικα ἄτομα.  Γίνεται κατανοητὸς ὁ ἄμεσος κίνδυνος τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς δὲ γνωρίζουν αὐτὰ τὰ ὁποία ἀκοῦν.  Μὲ τὴν ἄδεια τῆς ἐλεύθερης δράσης, ἦταν πάντοτε ὅτι ἐπιθυμοῦσε ἡ Σκοπιά, ἡ παγίδα νέων ὀπαδῶν.

     Διαβάζοντας τὸ ὑπουργικὸ ἔγγραφο προκύπτουν βασικὰ ἐρωτήματα.  Γράφει: «Οἱ Χριστιανοὶ «μ.τ.Ι.» θεωροῦνται ὡς γνωστὴ θρησκεία».  Κατ’ ἀρχὴν πῶς ἀποκαλεῖ ἡ διοίκηση τοῦ Ὑπουργείου τοὺς μάρτυρες Χριστιανούς; Γνωρίζει τὸ δόγμα τῆς Σκοπιᾶς ὅσον ἀφορᾶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Δὲν μποροῦν οἱ «μ.τ.Ι.» νὰ ὀνομάζονται Χριστιανοί, ἀφοῦ δὲν πιστεύουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεός, ἀλλὰ κτίσμα τοῦ Ἰεχωβά, ἑπομένως φέρουν τὸ ὄνομα ἑνὸς κτίσματος.  Γράφει ἡ ἑταιρεία στὸ βιβλίο τῆς «Ἀγαθὰ Νέα» σέλ. 118: «Ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦταν κατὰ τὸ ἥμισυ Θεὸς καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ ἄνθρωπος.  Δὲν ἦταν ὁ Θεὸς ἐν σαρκί.  Γιὰ νὰ ἐξιλεώσει «τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς» (Ἀδὰμ) ὁ ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔπρεπε νὰ ἀποτελεῖ τὸ ἀκριβὲς παράλληλό του ἄλλοτε τέλειου Ἀδάμ.  Ἔπρεπε νὰ εἶναι ἕνας τέλειος ἄνθρωπος, τίποτα περισσότερο καὶ τίποτα λιγότερο.»

     Ὅσο γιὰ θρησκεία, ἀκόμη καὶ ἡ λέξη ἦταν ἀπορριπτέα ἀπὸ τὴν ἑταιρεία μετὰ βδελυγμίας, ὅπως γράφει στὸ βιβλίο τῆς «ΕΧΘΡΟΙ» σέλ. 102: «Ἡ θρησκεία εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ὀργανώσεως τοῦ σατανᾶ».  Ὅπως καὶ στὴ σέλ. 242 τοῦ ἴδιου βιβλίου γράφει: «Ἡ θρησκεία ἡ ὀνομαζόμενη «Χριστιανικὴ Θρησκεία» εἶναι ἐκβιασμὸς ἐφευρεθεῖς ὑπὸ τοῦ Διαβόλου ὅπως δυσφημήσει τὸ ὄνομα τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ».  Ἀκόμη, πῶς καὶ ἀπὸ ποιοὺς ἐνημερώθηκε τὸ Ὑπουργεῖο ὥστε νὰ γνωρίζει καὶ ἀποφασίζει καὶ ἐπιβάλλει στὴν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας ὡς καθαγιασμένους χώρους καὶ ἱεροὺς τὶς ἐγκαταστάσεις τῆς ἑταιρείας… Ὁ καθαγιασμὸς ἑνὸς χώρου τελεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ μόνον εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος.  Αὐτὸ εἶναι τὸ βασικὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας.  Οἱ Χριστιανοὶ βαπτιζόμαστε εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.  Η «ΣΚΟΠΙΑ» ὄχι μόνον δὲν πιστεύει στὴν Ἁγία Τριάδα, ἀλλὰ κηρύττει ὅτι εἶναι εἰδωλολατρικὴ δοξασία, προωθημένη ἀπὸ τὸν σατανᾶ γιὰ νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους.

     Ὅπως διαβάζουμε στὸ βιβλίο τῆς «Προφητεία» σέλ. 22: «Ἡ προφητεία περὶ Ἁγίας Τριάδος, τὴν ὁποία κανεὶς δὲν κατανοεῖ, ἀτιμάζει τὸν Ἰεχωβὰ καὶ ἀπομακρύνει τοὺς ἀνθρώπους».  Ἐπίσης στὸ βιβλίο τῆς «Πλούτη» σέλ. 198: «Ἡ Γραφὴ ἀποδεικνύει πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι εἶναι διδασκαλία τοῦ διαβόλου ἡ διδασκαλία περὶ Τριάδος».  Ἑπομένως, δὲν καθαγίασε τὸν χῶρο τοῦ «Μπέθελ», ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν.  Ὄχι βέβαια. Αὐτὸ εἶναι ἔργο ἑνὸς ἄλλου θεοῦ, τοῦ θεοῦ τῆς «Σκοπιᾶς»…

     Μία βασικὴ μέθοδος τῆς ἑταιρείας εἶναι ὅτι ὅλες οἱ διδασκαλίες της, γιὰ νὰ γίνεται ἀξιόπιστη, τὶς κηρύττει στὸ ὄνομα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Εἶναι ὅπως γράφει τὸ κανάλι καὶ ὁ ἀγωγὸς μέσω τοῦ ὁποίου ρέουν οἱ βιβλικὲς ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες κάποτε ἀποδεικνύονται ψευδεῖς, φανερώνοντας τὴν ταυτότητά της ὡς ψευδοπροφήτη.  Μέσω τῶν ἐντύπων της διδάσκει τοὺς ὀπαδούς της καὶ κατ’ ἐπέκταση σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὰ ἑκάστοτε συμφέροντά της…

     Κύριος στόχος εἶναι ὁ κλῆρος τὸν ὁποῖο καθυβρίζει θέλοντας μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ διασύρει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.  Γράφει στὸ βιβλίο τῆς «Διεκδίκησις» σέλ.194: «Ἡ ὀργανωμένη Χριστιανοσύνη ἵδρυσε τοὺς τύπους τῆς λατρείας τῆς εἰς τὰ μᾶλλον ἐξέχοντα σημεῖα τῶν ὁδῶν, ἀνήρτησε τὸ ἔμβλημά της (ἐννοεῖ τὸν σταυρὸ) καὶ ἐκάθησε εἰς τὴν εἴσοδον ὅπως πείση τοὺς διαβάτες νὰ εἰσέλθωσιν καθιστώσα οὕτω τὸ ἀρχικόν της σῶμα βδελυκτὸν εἰς τοὺς εἰλικρινεῖς καὶ ἀγαθῆς προελεύσεως ἀνθρώπους καὶ καθιστώσα ἑαυτὴν βδέλυγμα ἐνώπιόν του Θεοῦ».

     Ἀκόμη στὸ βιβλίο τῆς «Κυβέρνησις» σέλ. 830: «Οἱ κληρικοὶ διὰ τῶν ἀπατηλῶν αὐτῶν θεωριῶν περὶ ἐξελίξεως καὶ παρομοίων ψευδῶν… ἐνεργοῦντες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ὡς πράκτορες τοῦ σατανᾶ τοῦ ἐχθροῦ, ἀποτυφλώνουν τὸν λαόν, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀλήθειαν».

     Τώρα ἀρχίζει ἡ δική μας εὐθύνη, ἡ ἑταιρεία «ΣΚΟΠΙΑ» δὲν εἶναι πλέον πρὸ τῶν πυλῶν, ἀλλὰ ἐντός, ὁ κίνδυνος ἐλλοχεύει.  Δὲν ὑπάρχουν περιθώρια ἐφησυχασμοῦ, οὔτε ἔχουμε δικαίωμα.  Κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ὀφείλει νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀντιμετωπίσει ὁποιανδήποτε συζήτηση (ἐπίθεση») ἐκ μέρους τῶν «μ.τ.Ι.».  Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐνημέρωσή μας, γιὰ κάθε περίπτωση ποὺ θὰ συναντήσουμε.  Καταρχήν, πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὀργάνωση αὐτὴ δὲν πιστεύει στὴν Ἱερὰ Παράδοση, οὔτε δέχεται τὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως καὶ τοὺς θεοφόρους πατέρες τῆς πίστεώς μας.  Ἡ ἀντιμετώπιση δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει παρὰ μόνον μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ μὲ γνώση τῶν διαφόρων κατὰ καιροὺς διδασκαλιῶν τῆς Σκοπιᾶς.

     Ναί, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουμε τὶς διδαχές της, διότι ἡ ἑταιρεία τὸ μόνο ποὺ φοβᾶται εἶναι ἡ ἱστορία της ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της ἕως σήμερα…  Ὑπάρχει καὶ ἡ περίπτωση ὅπου δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὸν ἀγώνα αὐτόν, διότι ἀφενὸς πρέπει νὰ ὑπερασπίσουμε τὴν πίστη μας, ἀφετέρου νὰ βοηθήσουμε καὶ ἄλλους, ἰδιαιτέρως δὲ αὐτὰ τὰ θύματα τῆς ἑταιρείας.  Στὴν περίπτωση αὐτὴ ἡ στάση μας νὰ εἶναι εὐγενική, νὰ κάνουμε ὁμολογία τῆς πίστεώς μας, ὅπως «δὲν ἐπιθυμῶ καμία συζήτηση, εἶμαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, καλημέρα σας…» καὶ τέλος.

     Θὰ παρουσιαστοῦν ὁρισμένες διδασκαλίες τῆς Σκοπιᾶς μὲ τὶς ὁποῖες θὰ κατανοήσουμε τὴν ἐπικινδυνότητα κάθε συζητήσεως , ἐὰν δὲν εἴμαστε προετοιμασμένοι.  Γράφει ἡ «ΣΚΟΠΙΑ» τῆς 1-3-1954 σέλ. 81: «Ἔχοντας ἐντολὴ νὰ κάμουν αὐτὴ τὴν πολεμικὴ προκήρυξη σὲ ὅλα τὰ ἔθνη οἱ «μ.τ.Ι.» δὲν μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν καὶ δὲν θὰ ἑνωθοῦν μὲ ὁποιανδήποτε εἰρηνιστικὴ ὀργάνωση, προτρέποντας τὶς ἐθνικὲς κυβερνήσεις νὰ δώσουν τέρμα στὸν πόλεμο ἐν ὀνόματι τῆς Χριστιανοσύνης.  Οἱ «μ.τ.Ι.» δὲν θὰ δώσουν καμία ὑποστήριξη στὴν ἀπόφαση περὶ ἀφοπλισμοῦ ποὺ ἐψηφίσθη στὶς 8-4 τοῦ περασμένου ἔτους (1953)...» Τὸ σπουδαιότερο θὰ ἦταν ἀντίθετο στὴν ἐντολὴ τοῦ Ἰεχωβὰ πρὸς τοὺς μάρτυρές του.

     Ἐρώτηση:  «Εἶναι εἰρηνιστὴς ἕνας Χριστιανός;» Ἀπάντηση: «Ὄχι, ἕνας ἀληθινὸς Χριστιανὸς δὲν εἶναι εἰρηνιστής.  Ὁ Ἰησοῦς ὁ ὁποῖος ἀπήγγειλε τοὺς Μακαρισμοὺς δὲν ἦταν εἰρηνιστής, οὔτε ὁ Ἰεχωβὰ ὁ Πατὴρ τοῦ εἶναι εἰρηνιστής».  Τὴν ἀπάντηση στὴν ἑταιρεία τὴν δίνει ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς στὸν Ματθαῖον Ἐ’,9: «Μακάριοι οἱ Εἰρηνοποιοὶ διότι αὐτοὶ θέλωσι ὀνομασθῆ υἱοὶ Θεοῦ».  Δὲν ἔκανε τὸν κόπο ὁ «ἀγωγός» του Θεοῦ, οὔτε τοὺς μακαρισμοὺς ποὺ ἐπικαλεῖται νὰ διαβάσει.

     Διαβάζουμε στὴν «ΣΚΟΠΙΑ» τῆς 15-10-1974: «Τώρα εἶναι ὁ καιρὸς τῆς πλήρους καλλιέργειας τῶν θεοσεβῶν ἰδιοτήτων, ἀγάπης καὶ μίσους.  Μὲ τὸ νὰ ἀγαποῦμε ὅσα ὁ Ἰεχωβὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ μισοῦμε ὅσα ὁ Ἰεχωβὰ μισεῖ, θὰ προστατευθοῦμε ἀπὸ τὶς συνήθειες τοῦ πονηροῦ αὐτοῦ κόσμου.  Ἡ θεοσεβὴς ἰδιότης τοῦ μίσους ἀποτελεῖ προστασία ἀπὸ τὴν ἀδικοπραγία καὶ μᾶς βοηθεῖ νὰ βαδίζωμε συνεχῶς στὴν ὁδὸν τοῦ Ἰεχωβά.  Πόσο γνήσια εἶναι ἡ ἀγάπη μας καὶ τὸ μίσος μας;  Ἡ ἀξία τῆς ὅλης ζωῆς μᾶς μπορεῖ νὰ μετρηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀπάντησή μας».

     Ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν Χριστιανῶν εἶναι Θεὸς ἀγάπης.  Ἰωάν.Γ’, 16: «Διότι τόσον ἠγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ διὰ νὰ μὴν ἀπολεσθῆ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴν αἰώνιον.»  Πλῆθος ἄλλων ἐδαφίων ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.  Δὲν ὑπάρχει μίσος.  Αὐτὸ εἶναι προνόμιο τῆς Σκοπιᾶς, ὁποία αὐτὸ κηρύττει.  Ὅλες αὐτὲς οἱ κακοδιδασκαλίες τῆς εἶναι ἐλάχιστες ἀπὸ τὸ πλῆθος αὐτῶν.  Εἶναι ὅπως τὶς ὀνομάζει ἡ «νωπὴ τροφὴ ἐν καιρῶ» , ἡ πνευματικὴ μὲ τὴν ὁποία τρέφονται οἱ ὀπαδοί.  Ἀδιαμαρτύρητα, ὅπως ἀκριβῶς τὸ διδάσκεις τὴν «ΣΚΟΠΙΑ» τῆς 15-5-1952 σέλ. 155: «Πρέπει νὰ τρώγωμε καὶ νὰ χωνεύωμε καὶ νὰ ἀφομιώνωμε ὅ,τι τίθεται μπροστά μας, χωρὶς νὰ ἀπορρίπτομε τμήματα τῆς τροφῆς ἐπειδὴ μπορεῖ νὰ μὴν ταιριάζουν στὴν ἰδιοτροπία τῆς διανοητικῆς μας γεύσεως. Οἱ ἀλήθειες ποὺ πρέπει νὰ διακηρύττωμεν εἶναι ἐκεῖνες ποὺ  παρέχονται μέσω τῆς ὀργανώσεως τοῦ πιστοῦ καὶ φρόνιμου δούλου».

     Τὸ ὡς ἄνω κείμενο ἀποκαλύπτει τὴν τραγικὴ πραγματικότητα μέσα στὴν ὁποία βιώνουν οἱ μάρτυρες.  Τὴν τροφὴ ποὺ παρέχει ὁ δοῦλος πρέπει νὰ τὴν χωνεύουν χωρὶς καμία ἀντίρρηση, ὄχι μόνον ἐκφράσεως, ἀλλὰ οὔτε σκέψεως.  Διότι μόνο ὁ «δοῦλος» παρέχει ἀλήθειες καὶ αὐτὲς πρέπει νὰ κηρύττουν οἱ σκλάβοι.

     Ἀπὸ ὅσα ἐλέχθησαν, συμπεραίνουμε ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνοι οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά».  Εἶναι ὅμως καὶ κατευθυνόμενα ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἐκτελοῦν, μὲ πάθος καὶ ἐπιμονή, ὅλα αὐτὰ ποὺ διδάσκονται.  Εἶναι καὶ αὐτοὶ θύματα, πλανεμένες ὑπάρξεις.  Ἄτομα σὲ ἀναζήτηση νοήματος τῆς ζωῆς ἢ μὲ ὑπαρξιακὰ προβλήματα, ψάχνοντας γιὰ κάποια ἰδανικὰ σὲ ἕνα κόσμο ποὺ τοὺς φοβίζει, καὶ πολλὰ διάφορα αἴτια, συνάντησαν στὸ δρόμο τοὺς μία ἀδίστακτη ἑταιρεία, τὸν γνωστὸ «πιστὸ καὶ φρόνιμο δοῦλο» τῆς Σκοπιᾶς, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε μὲ μία ψεύτικη ἀγάπη νὰ λύσει ὅλα τὰ προβλήματα.  Ἄραγε τίνος δοῦλος εἶναι ὁ δοῦλος;  Ἀμέσως ἄρχισε ἡ γνωστὴ μέθοδος πλύσεως ἐγκεφάλου, ὥστε κάποια ἡμέρα ἔχει ἕτοιμα τὰ θύματα ὀπαδούς.  Κάθε ὀπαδὸς εἶναι καὶ μία ξεχωριστὴ περίπτωση.  Δὲν καταλογίζουμε εὐθύνες, οὔτε ἔχουμε αὐτὸ τὸ δικαίωμα.  Ὑποχρέωσή μας εἶναι νὰ προσφέρουμε βοήθεια σὲ ὅλους ἀνεξάρτητα ἐὰν ἔχουν πέσει θύματα ἢ ὄχι ἀκόμη.  Ὅλοι γνωρίζουμε τοὺς κινδύνους ἀπὸ τὶς διάφορες αἱρέσεις.

     Συνήθως τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον ἀντιλαμβάνεται τὸ πρόβλημα τελευταῖο.  Φυσικὰ τότε ἡ περίπτωση εἶναι πιὸ δύσκολη, διότι ἡ ἔγκαιρη γνώση τοῦ γεγονότος διευκολύνει τὴν ὅλη πορεία τοῦ ἀγώνα, ὁ ὁποῖος εἶναι δύσκολος καὶ μεγάλος.

     Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις χρειάζεται ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη.  Σὲ κάθε θύμα ἔχουμε καὶ ἕναν ἄρρωστο μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι δὲν τὸ γνωρίζει, παντοῦ βλέπει τὸν σατανᾶ καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ καὶ ἔτσι μᾶς ἀντιμετωπίζει.  Σὲ κάθε περίπτωση τὴν ὁποία ἀναλαμβάνουμε, ἀπαραίτητος εἶναι ἕνας ἱερέας, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ ὅλες τὶς ἐξελίξεις.  Ἡ δική μας θέση εἶναι στάση ἀγάπης πρὸς τὸν πλανεμένο ἀδελφό μας ἢ τὸν ὑποψήφιο.  Τὸν κοιτάζουμε στὰ μάτια γιὰ νὰ εἰσπράξει τὴν ἀγάπη μᾶς αὐτή.

     Θὰ ἀκούσουμε ἐκ μέρους του, διδαχὲς τῆς «Σκοπιᾶς» βεβαίως, οἱ ὁποῖες θὰ μᾶς πληγώσουν σὰν Χριστιανοὺς Ὀρθόδοξους, συγχρόνως μᾶς θίγουν σὰν ἄτομα.  ‘Όλα αὐτὰ τὰ ἀντιπαρερχόμαστε. Ἀπέναντί μας ἔχουμε ἕνα ἀδελφό μας, ὁ ὁποῖος ἔρχεται ἀπὸ μία αἵρεση, δὲν παύει ὅμως νὰ εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, τῆς σταυρωμένης ἀγάπης τὴν ὁποία ὅλοι θέλουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας.  Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τὴν ἀρνηθοῦμε στὸν πλησίον μας;

     Εἶναι ἐπικίνδυνοι, ναί, ὅπως μία βόμβα ποὺ ἐκτοξεύεται καὶ προκαλεῖ τεράστιες καταστροφὲς ἔχει εὐθύνη ἡ βόμβα, ἢ ἐκεῖνοι ποῦ τὴν ἐκτόξευσαν;  Τὴν ἀπάντηση θὰ τὴν δώσουμε ἐμεῖς, εἶναι δική μας, ὅπως καὶ ὁ ἀγώνας εἶναι δικός μας.  Ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ βοηθήσουμε τὰ θύματα αὐτά, ὅποια καὶ ἐὰν εἶναι.  Ὅλοι εἶναι ἀδέλφια μας καὶ παιδιά μας.  Αὐτὸ μας κηρύττει ὁ Ἰησοῦς Μάτθ. ΚΕ’ 31-40: «…ἐν φυλακὴ ἤμην καὶ ἤλθατε πρὸς ἐμέ…  Καθ’ ὅσον ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων εἰς ἐμὲ ἐκάμετε».  Αὐτὴ εἶναι ἡ προτροπή, νὰ βοηθήσουμε τὶς φυλακισμένες αὐτὲς ὑπάρξεις κάνοντας τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας.