Ἐγκύκλιος ἐπί τὴ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ ΤΗι ΑΓΙΑι ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗι ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗι

           

            Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

         

          « Ἔφθασε καιρὸς ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχὴ»  ψάλλαμε σήμερα στὸ δοξαστικὸ τῶν αἴνων, καθὼς γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἡ Ἐκκλησία ἀνοίγει τὴν πύλη τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μιᾶς μακρᾶς περιόδου προετοιμασίας γιὰ τὸἍγιο Πάσχα καὶ μᾶς καλεῖ νὰἀκολουθήσουμε. Σωματικὴ καὶ πνευματικὴἄσκηση, ἔνταση τῆς προσευχῆς καὶ τοῦἐσωτερικοῦἀγῶνα, νηστεία καὶ περισυλλογὴἀποτελοῦν προσπάθεια κάθαρσης καὶ ἐξαγνισμοῦ μέσα ἀπὸ τὸ ξεπέρασμα τοῦἁμαρτωλοῦ μας ἑαυτοῦ. Τὰ Ἀπόδειπνα, οἱ Προηγιασμένες λειτουργίες, οἱ Χαιρετισμοί, οἱ ΚατανυκτικοὶἙσπερινοί, εἶναι χαρακτηριστικὲς Ἀκολουθίες, οἱὁποῖες συνθέτουν τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ «πνευματικοῦ σταδίου τῶν ἀρετῶν» ποὺἀπλώνεται  μπροστά μας.

          Ἂς μὴν νομίσουμε ὅτι ἡ συμμετοχή μας σὲ ὅλα αὐτὰἀποτελεῖἐκπλήρωση ἑνὸς θρησκευτικοῦ καθήκοντος ἤ ὑποταγὴ σὲ καθιερωμένους τύπους καὶ κανόνες. Ὁ κίνδυνος τῆς ἀδιαφορίας καὶ τῆς ὀλιγωρίας γιὰ τοὺς πολλούς, τῆς συνήθειας καὶ τῆς ἐξοικείωσης γιὰἐμᾶς καί ὡς ἐκ τούτου τῆς ἀποχῆς μας ἐνδεχομένως ἀπό τὸ κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι ἁμαρτία ποὺ διαπράττουμε, ἀλλὰ εὐκαιρία ποὺ χάνουμε. Δὲν τιμωρεῖὁ Θεὸς ἀλλὰ χάνει ὁἄνθρωπος κάθε φορὰ ποὺἀπέχει ἀπὸ τοὺς δοκιμασμένους  δρόμους καὶ τρόπους συνάντησης μαζί Του.

           Σήμερα Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, μία ἡμέρα πρὶν τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μὲ τὰ πολυσήμαντα μηνύματά της συμπυκνώνει τὸ περιεχόμενο καὶ τὸν σκοπὸ αὐτῆς τῆς περιόδου. Μᾶς καλεῖ νὰἀνακαλύψουμε τὸν πυρήνα τῆς εὐσέβειάς μας. Ἡ φράση πού ἀκούσαμε «ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ» (Ματ. 6,18) ὑπαινίσσεται  ὅτι ὁ Θεὸς ὑπάρχει καὶ βρίσκεται ζωντανὸςἀνάμεσά  μας. Ἐνεργεῖ καὶ κυβερνᾶ τὸν κόσμο καὶ τὴν ζωή μας κι ἐμεῖς νιώθουμε ὅτι βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του. Ὅμως, κρύβεται ὁ Θεὸς,ὄχι γιὰ νὰ μὴν Τὸν βλέπουμε ἀλλὰ γιὰ νὰ Τὸν πιστεύουμε καὶ νὰ ποθοῦμε νὰ Τὸν συναντήσουμε. Ἡἀναζήτηση τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ, «τὸ Πρόσωπόν Σου ἐκζητήσω», εἶναι τὸ βαθύτερο νόημα τῶν κατανυκτικῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Τεσσαρακοστῆς καὶ γενικότερα ὅλων ὅσων λέμε καὶ κάνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴἡ αἴσθηση γεννᾶ μέσα μας τὴν ἀνάγκη τῆς μετάνοιας καὶ  τῆς ἐπιστροφῆς μας στὸν Θεό. Αὐτὸς ὁ δρόμος βέβαια εἶναι μακρὺς καὶ δύσκολος. Ἔχει πτώσεις καὶἀνορθώσεις, παλινδρομήσεις καὶἀποτυχίες. Ἐκεῖ ποὺ νομίζουμε ὅτι φθάσαμε, διαπιστώνουμε πόσο μακρυὰἀπέχουμε ἀπὸ τὸ τέρμα. Ἡ συνειδητοποίηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας δημιουργεῖ μέσα μας τὴν ἀνάγκη τῆς λύτρωσης.

          Σᾶς προτρέπω, λοιπὸν, πατρικῶς καὶ σᾶς παρακαλῶ ἀδελφικῶς ἐπαναλαμβάνοντας τὸν λόγο τοῦἉγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου  «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καὶἐγγιεῖὑμῖν» (Ἰακ. 4,8), πλησιάστε τὸν Θεὸ καὶἘκεῖνος θὰ σᾶς πλησιάσει ἀκόμη περισσότερο. Εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ στέκεται πάντοτε δίπλα μας, μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς εὐλογεῖ, μᾶς ἁγιάζει, γιὰ νὰ ζοῦμε τὸ Πάσχα τῆς Ἐκκλησίας ὡς συνεχὲς πέρασμα ἀπὸ τὴν ἀπάτη τοῦ κόσμου στὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν προσωρινότητα τῆς ζωῆς μας στὴν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας Του.

 

Καλή καί εὐλογημένη Τεσσαρακοστή

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

 

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος


Εκτύπωση   Email