«ΙΕΡΩΣΥΝΗ» καὶ ἡ «ΣΚΟΠΙΑ»

 

                                           κ. Ἄννας Μπουρδάκου, μέλους τοῦ ΔΣ. τῆς Π.Ε.Γ.

ierwsinikaiskopia       Ἡ ἐταιρία «Σκοπιά» ἀπορρίπτει γενικὰ ὅλα τὰ μυστήρια καὶ μάλιστα στὴν μετάφραση νέου κόσμου (τὴν δική της), ὅπου ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφὴ ἡ λέξη μυστήριον, ἡ «Σκοπιά» τὴν ἔχει ἀντικαταστήσει μὲ τὴν λέξη μυστικό. Ἐπίσης παρατηρεῖται ὅτι τὰ θέματα στὴν ὀργάνωση ἔχουν κάποια ἀναφορὰ σὲ Προτεσταντικὲς δοξασίες, κάτι κατανοητὸ ἐφ' ὅσον ὁ ἱδρυτής της καὶ οἱ διάδοχοί τους καθὼς καὶ τὰ περισσότερα στελέχη προέρχονται ἀπὸ διάφορες Προτεσταντικὲς ὁμάδες. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἐν μέρει ἡ ἀπόρριψη τῶν μυστηρίων ἰδιαίτερα καὶ τῆς εἰδικῆς ἱεροσύνης. Ἡ ἐταιρία ὑβρίζει τοὺς κληρικοὺς μὴ ἀναγνωρίζοντας ὄχι μόνον τὴν ἱεροσύνη τους, ἀλλὰ χαρακτηρίζοντας τοὺς ὡς ὄργανα τοῦ Σατανᾶ.

       1928 «ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ» σελ. 75: «Οἱ κληρικοὶ ὄργανα τοῦ Σατανᾶ».

       Σελ. 90: «Οἱ κληρικοὶ δὲν ἀντιπροσωπεύουν τὸν λαό, ἀλλὰ τὸν διάβολο».

      Σελ. 115: «Ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος διδάσκει ψεῦδος τοῦ Σατανᾶ ὅτι τὸ παιδίον τὸ γεννηθὲν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἦτο ὁ ἴδιος ὁ θεός».

Οἱ ὕβρεις ἐναντίον τῶν χριστιανῶν ἱερέων τὶς ὁποῖες ἐκτοξεύει ὁ «πιστὸς καὶ φρόνιμος δοῦλος» δὲν τελειώνουν. Πολεμᾶ ἀνέντιμα ἐκεῖνο ποὺ στὴν πραγματικότητα φοβᾶται, τὴν ἱεροσύνη.

       1973 «Ἡ Χιλιετὴς Βασιλεία...», σελ. 378: «Αὐτὸς ὁ λεγόμενος Χριστιανικὸς κλῆρος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἀποδείχθηκε ὅτι εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπώλειας σὲ σχέση μὲ τὴν "ἀποστασία", τὸ "στασιασμό" ἢ τὴν "ἀνταρσία"».

       1988 «Ἀποκάλυψη τὸ μεγαλειῶδες...», σελ. 30: «Στὴν πραγματικότητα οἱ κληρικοὶ τοῦ λεγόμενου Χριστιανικοῦ κόσμου ὑπῆρξαν τὰ πιὸ ἐξέχοντα μέλη τοῦ σπέρματος τοῦ Σατανᾶ».

      1998 «Σκοπιά» 1598, σελ. 10: «Οἱ ἱερεῖς τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου βλέπουν τὸν λαὸ τοῦ Ἰεχωβὰ ἐν δράσει καὶ γίνονται ἀλλόφρονες. Χτυποῦν τὸ στῆθος τους ἀναστατωμένοι καὶ ὀργισμένοι λόγω τῆς ἐρημωτικῆς ἐπίδρασης ποὺ ἔχει τὸ ἄγγελμα τῆς Βασιλείας».

Τὸ μῖσος τῆς «Σκοπιᾶς» ἐναντίον τῶν ἱερέων ἐκδηλώνεται μὲ παντοίους τρόπους. Οἱ κακοήθεις χαρακτηρισμοί, οἱ συκοφαντίες, εἶναι συνεχεῖς μέσῳ τῶν ἔντυπών της, ὥστε νὰ περνᾶ τὸ μήνυμα στοὺς ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι τὸ πρῶτο ποὺ μαθαίνουν εἶναι νὰ μισοῦν τοὺς ἱερεῖς. Γιὰ ὅτι δὲν τὴν ἐξυπηρετεῖ ἢ ζημιώνει τὰ συμφέροντά της ἡ «Σκοπιά» παρουσιάζει ὡς ὑπευθύνους τους ἱερεῖς ἀφοῦ εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Σατανᾶ ποὺ διαρκῶς τὴν καταδιώκουν. Δείχνει ὅτι διακατέχεται καὶ ἀπὸ μία σατανομανία, γενικώτερα. Ὅμως ἡ διγλωσσία τῆς ὀργανώσεως συνεχίζεται. Ἐνῷ ἀρνεῖται τὴν ἱεροσύνη καὶ σπιλώνει τοὺς ἱερεῖς, διεκδικεῖ γιὰ τὸν ἐαυτόν της, τὸ ἀπόλυτο καὶ τὸ γνήσιο.

Γράφει σχετικὰ στὸ βιβλίο της:

       1973 «Ἡ Χιλιετὴς Βασιλεία...», σελ. 106: «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς βάφτισε τοὺς πιστοὺς μαθητές του μὲ τὸ ἅγιο πνεῦμα. Αὐτὸ εἶχε προσκιαστεῖ πολὺ προηγουμένως τὴν 1 τοῦ Νισᾶν τοῦ ἔτους 1512 π. Χ. Αὐτὸ ἔγινε ὅταν ὁ Μωυσῆς ἐκτέλεσε τὶς διαταγὲς τοῦ Ἰεχωβὰ καὶ ἔχρισε μὲ ἅγιο χριστήριο λάδι τοὺς γιοὺς τοῦ Ἀαρῶν τοῦ Ἀρχιερέα».

       Σελ. 107: «Ἔτσι οἱ τέσσερις γιοὶ τοῦ Ἀαρῶν χρίστηκαν σὰν πρῶτοι ὑφιερεῖς τοῦ Ἰσραήλ. Στὴν ἀντιτυπικὴ ἐκπλήρωση, ὁ οὐράνιος Ἰησοῦς Χριστός, χρίοντας τοὺς 144. 000 πιστοὺς μαθητὲς μὲ ἅγιο πνεῦμα, ἐνεργεῖ σὰν Ἐκπρόσωπος τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς κάνει πνευματικοὺς ἱερεῖς».

       Σελ. 109, 110: «Ἒφ ὅσον αὐτοὶ οἱ 144. 000 εἶναι πνευματικοὶ ἱερεῖς κάτω ἀπὸ τὸν οὐράνιο Ἀρχιερέα Ἰησοῦ Χριστὸ ἔχουν ἐξουσία νὰ τρῶνε ἀπὸ τὴν θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ "θυσιαστήριο" τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ, ἐνῷ ἐκεῖνοι ποὺ μὲ ἀπιστία ἀπέρριψαν τὸν Ἰησοῦ σὰν τὸν ἀληθινὸ Μεσσία ἢ Χριστὸ δὲν εἶχαν καμία ἐξουσία νὰ φᾶνε ἀπὸ τὴν θυσία τοῦ πάνω στὸ ἀντιτυπικὸ θυσιαστήριο τοῦ θεοῦ. Ἀφοῦ αὐτοὶ οἱ πνευματικοὶ ὑφιερεῖς ἔχουν τὴ θεία ἐξουσία καὶ τρῶνε ἀπὸ τὴ θυσία ποὺ εἶναι πάνω στὸ ἀληθινὸ "θυσιαστήριο" τοῦ θεοῦ αὐτὸ σημαίνει ὅτι κι αὐτοὶ βρίσκονται ἐπίσης στὴν κατάσταση ποὺ ἐξεικονίστηκε ἀπὸ τὴν αὐλὴ στὴν ὁποία βρισκόταν τὸ χάλκινο θυσιαστήριο τῶν θυσιῶν».

      Σελ. 111: «Ἐνῷ εἶναι ἀκόμη πάνω στὴ γῆ στὴ σάρκα, αὐτοὶ οἱ ὑφιερεῖς ντυμένοι μὲ ἐνδύματα ὑπολογιστικῆς δικαιοσύνης, βρίσκονται ἐπίσης στὴ γεννημένη ἀπὸ τὸ πνεῦμα κατάσταση ποὺ ἐξεικονίστηκε ἀπὸ τὸ διαμέρισμα τῶν Ἁγίων τῆς ἀντιτυπικῆς σκηνῆς ἢ ναοῦ».

      Σελ. 113: «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ἀρχιερέας μπόρεσε νὰ βοηθήσει τὴν ἐκκλησία τῶν 144. 000 ὑφιερέων του νὰ ὑπερνικήσουν τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν καταδίκη τους σὲ θάνατο».

Ὁ Στόχος τῆς ἐταιρίας δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ πνευματικὰ καὶ θρησκευτικὰ θέματα μέσῳ τῶν ὁποίων νὰ ἐπιδιώκει τὴν βοήθεια καὶ τὴν οἰκοδομὴ τῶν ὀπαδῶν της. Δὲν προσπαθεῖ νὰ δώσει ἀπαντήσεις στὶς διάφορες ἀναζητήσεις τῶν ἀνθρώπων ἢ νὰ καλύψει τὰ ὑπαρξιακὰ κενά. Ἡ φιλοδοξία της γιὰ ἀπεριόριστη ἐξουσία, ὁ ἔλεγχος τῆς σκέψεως τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ ἀπόλυτη ὑποταγὴ εἶναι τὸ κύριο μέλημα τῆς ἐταιρίας. Μελετώντας ὅλα αὐτὰ τὰ κείμενα γίνεται κατανοητὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὅποιο ἐπιτυγχάνεται αὐτό. Φυσικὰ γνωρίζει πολὺ καλὰ νὰ καλύπτεται. Ἐφευρίσκει γιὰ τὸν ἑαυτὸ τῆς προϋποθέσεις γιὰ θεόδοτα ἀξιώματα. Παρουσιάζει τὸν ἑαυτὸ τῆς ὡς τὸ μοναδικὸ σωτῆρα. Αὐτοανακηρύσσεται ὡς ὁ ἀγωγὸς ἐπικοινωνίας μετὰ τοῦ θεοῦ, κανάλι μέσῳ τοῦ ὁποίου ρέουν οἱ θεϊκὲς ἀλήθειες, προφητικὴ τάξη, ὥστε νὰ θεμελειώσει τὶς διδαχές της, νομίζοντας ὅτι κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ αἰτιολογήσει τὴν ξαφνικὴ παρουσία τῆς τὸν 19° αἰῶνα.

      1929 «ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ», σελ. 69: «Δὲν ὑπάρχει Γραφικὴ ἀπόδειξη περὶ τοῦ ὅτι οἱ ἀπόστολοι εἶχαν διαδόχους».

      1950 «Ἔστω ὁ θεὸς Ἀληθής...», σελ. 104: «Οὔτε εἶχαν οἱ δώδεκα ἀπόστολοι διαδόχους γιατί ὁ Ἰησοῦς ἀπεκάλυψε ὅτι ὑπάρχουν μόνο δώδεκα ἀπὸ στόλοι τοῦ Ἀρνίου».

      1973 «Χιλιετὴς Βασιλεία...», σελ. 338: «Ὡστόσο ὅταν θεωροῦμεν ὅτι ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος δοῦλος εἶναι ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῶν μαθητῶν (περιλαμβανομένων καὶ τῶν πνευματικῶν Ἐπισκόπων) τότε ἀποκλείεται νὰ ὑπάρχει κάτι σὰν "ἐπισκοπικὴ διαδοχή" ποὺ ὅπως δείχνει ἡ ἱστορία ἔφερε τόση βλάβη καὶ καταδυνάστευση στὸ λεγόμενο Χριστιανικὸ κόσμο».

      1988 «Ἀποκάλυψη τὸ μεγαλειῶδες...», σελ. 16: «Στὶς μέρες τοῦ Ἰωάννη ὁ Θεὸς εἶχε ἕναν ἀγωγὸ γιὰ τὴν μετάδοση τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ ὁ Ἰωάννης ἦταν τὸ ἐπίγειο μέρος αὐτοῦ τοῦ ἀγωγοῦ. Καὶ σήμερα ἐπίσης ὁ Θεὸς ἔχει ἕναν ἀγωγὸ γιὰ νὰ δίνει πνευματικὴ τροφὴ στοὺς δούλους του. Ὁ Ἰησοῦς στὴ μεγάλη του προφητεία σχετικὰ μὲ τὴ συντέλεια τοῦ συστήματος πραγμάτων προσδιόρισε τὸ ἐπίγειο μέρος αὐτοῦ τοῦ ἀγωγοῦ ὡς τὸν πιστὸ καὶ φρόνιμο δοῦλο. . . Ὁ Ἰησοῦς χρησιμοποιεῖ αὐτὴ τὴν τάξη τοῦ Ἰωάννη γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴ σημασία τῆς προφητείας».

Ἀναδιπλώνεται λοιπὸν ἡ «Σκοπιά» καὶ μὲ τὴν γνωστὴ τακτικὴ τῆς διγλωσσίας ἐμφανίζεται ξαφνικὰ ἀπὸ τὶς προσωπικὲς ἐμπορικὲς δραστηριότητες τοῦ Κ. Ρῶσσελ, οἱ ὁποῖες καταλήγουν στὴν θεοκρατία τοῦ Ι. Ρόδερφορδ καὶ τῶν διαδόχων αὐτοῦ, ὡς ἡ «τάξη τοῦ Ἰωάννου». Βέβαια δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξηγήσει τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ καλύπτει τὸ κενὸ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου ἕως τὸν Κ. Ρῶσσελ. Αὐτὸ ὅμως δὲν τὴν ἀπασχολεῖ, τῆς ἀρκεῖ ὅτι παρουσιάζεται ὡς ἑρμηνευτῆς τοῦ θείου λόγου.

      1988 «Ἀποκάλυψη τὸ μεγαλειῶδες...», σελ. 27, 28: «Ὁ Ἰωάννης εἶχε δεῖ τὸν Ἰησοῦ νὰ στέκεται μέσα σὲ ἑφτὰ λυχνίες μὲ ἑφτὰ ἀστέρια στὸ δεξί του χέρι (Ἀποκ. Α' 13, 16, 20). Οἱ "ἀστέρες" εἶναι οἱ "ἄγγελοι τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν". Στὴν Ἀποκάλυψη τὰ ἀστέρια μερικὲς φορὲς συμβολίζουν κατὰ γράμμα ἀγγέλους ἀλλὰ εἶναι ἀπίθανο ὅτι ὁ Ἰησοῦς θὰ χρησιμοποιοῦσε ἕνα ἀνθρώπινο συγγραφέα γιὰ νὰ γράψει πρὸς τὰ ἀόρατα πνευματικὰ πλάσματα. Ἔτσι οἱ ἀστέρες "πρέπει νὰ εἶναι ἀνθρώπινοι ἐπίσκοποι, δηλαδὴ πρεσβύτεροι τῶν ἐκκλησιῶν οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται ἀγγελιοφόροι τοῦ Ἰησοῦ. Τὰ ἀγγέλματα ἀπευθύνονται στὰ ἀστέρια, ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ ποιμνίου τοῦ Ἰεχωβά».

«Ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς ἀπευθύνεται σ' ἕνα μόνο ἄγγελο σὲ κάθε ἐκκλησία, μήπως αὐτὸ σημαίνει ὅτι κάθε ἐκκλησία ἔχει ἕνα μόνο πρεσβύτερο; Ὄχι. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου ἡ ἐκκλησία τῆς Ἐφέσου εἶχε ἀρκετοὺς πρεσβυτέρους ὄχι μόνο ἕνα. Ἔτσι στὶς μέρες τοῦ Ἰωάννη ὅταν στάλθηκαν τὰ ἀγγέλματα. . . τὰ ἀστέρια πρέπει νὰ ἀντιπροσώπευαν ὅλους ἐκείνους ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὰ πρεσβυτέρια μέσα στὴ χρισμένη ἐκκλησία τοῦ Ἰεχωβά. Μὲ ὅμοιο τρόπο σήμερα οἱ ἐπίσκοποι διαβάζουν στὶς ἐκκλησίες τους, τὶς ἐπιστολὲς ποὺ λαβαίνουν ἀπὸ τὸ κυβερνῶν σῶμα τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖται ἀπὸ κεχρισμένους ἐπισκόπους ποὺ ὑπηρετοῦν κάτω ἀπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ἰησοῦ. Τὰ τοπικὰ πρεσβυτέρια πρέπει νὰ φροντίζουν ὥστε οἱ ἐκκλησίες τους νὰ ἀκολουθοῦν τὶς συμβουλὲς τοῦ Ἰησοῦ...».

«Ἐφόσον ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἡ Κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, κατάλληλα λέγεται ὅτι οἱ πρεσβύτεροι βρίσκονται στὸ δεξὶ χέρι του, δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν κατεύθυνσή του. Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀρχιποιμένας καὶ αὐτοὶ εἶναι ὑποποιμένες».

Τὸ πρόβλημα λοιπὸν τοῦ «πιστοῦ καὶ φρόνιμου δούλου» εἶναι πὼς θὰ κατορθώσει νὰ οἰκειοποιηθεῖ τὴν ἱεροσύνη τὴν ὁποία ἀπορρίπτει γιὰ ὅλους τους ἐκτὸς ἐταιρίας μοναδικὰ καὶ ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἐαυτόν της. Δὲν διστάζει νὰ κηρύττει ὅτι τοῦ παρέχεται ἀπ' εὐθείας ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὅπου στὴν πραγματικότητα ἐναποθέτει καὶ ὅλες τὶς κακοδοξίες ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχει διδάξει.

      1956 «Σκοπιά» 15356: «Σφραγισμένες λοιπὸν ἐπιστολὲς χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ τὴν Βιβλικὴ καὶ Φυλλαδικὴ Ἐταιρία Σκοπιά. . . ὡς ἕνας κατάλληλος τρόπος ἐνεργείας διορισμῶν ὑπηρετῶν γιὰ περισσότερες ἀπὸ 14. 000 ἐκκλησίες μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβὰ σὲ ὅλη τὴ γῆ. Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκκλησίες τὰ μέλη ἀναγνωρίζουν τὴν σφραγῖδα καὶ δένονται τὸν διορισμό. Ποιὸς λοιπὸν ἔχει δικαίωμα νὰ ἀμφισβήτηση τὴ δύναμι τῆς χειροτονίας ἢ τοῦ διορισμοῦ; Μπορεῖτε νὰ εἶσθε βέβαιοι, ὅτι πάνω σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς εἰδικοὺς ὑπηρέτες ποὺ τίθενται σὲ ὑπηρεσία μὲ τὶς σφραγισμένες αὐτὲς ἐπιστολὲς διορισμοῦ, τὸ κυβερνῶν σῶμα τῆς Ἐταιρίας τηρεῖ τάς χεῖρας του, ὄχι κατὰ γράμμα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ὑποστηρίζει νὰ τοὺς ἐνισχύει καὶ νὰ τοὺς διατηρεῖ ἢ νὰ τοὺς ἀπομακρύνει γιὰ τὰ γενικὰ συμφέροντα τοῦ ἔργου».

      1983 Βιβλίον τοῦ ἔτους 1983 σελ. 174: «Οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι ἐκλέγονται ἀπὸ τὴν ἐκκλησία κάθε χρόνο μὲ ἀνάταση τῶν χειρῶν τῶν ἀδελφῶν ποὺ ἤσαν συνταυτισμένοι μὲ κάθε ἐκκλησία. . . ὑπῆρχε ἡ ἄποψη ὅτι στὶς Πράξ. ΙΔ' 23 ἡ λέξη ποὺ ἀποδίδεται "χειροτονοῦνται" (διορίζονται Μ. Ν. Κ. ) εἶχε σχέση μὲ τὴν ἀνάταση τῶν χειρῶν καὶ σήμαινε νὰ ψηφίζει κανεὶς σ' ἐκεῖνες τὶς ἐκλογὲς γιὰ ἀρχηγοὺς τάξεων Πρ. ΙΔ' 23. Δὲν γνωρίζαμε ὅτι αὐτὸ γινόταν μὲ τὴν ἔννοια τοῦ διορισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ἢ τὸ κυβερνῶν σῶμα».

     1983 «Διαγγελεῖς τῆς Βασιλείας», σελ. 218: «Τὸ διμερὲς ἄρθρο Ὀργάνωση τὸ ὁποῖο ἐμφανίστηκε στὴν Σκοπιὰ 1 καὶ 15-7-1938 δήλωνε χαρακτηριστικά: Ἡ ὀργάνωση τοῦ Ἰεχωβὰ δὲν εἶναι κατ' οὐδένα τρόπο δημοκρατική... ἀναγνώρισε ὅτι αὐτὸ τὸ ἐδάφιο (Πρ. ΙΔ' 23) εἶχε παρανοηθεῖ στὸ παρελθόν. Οἱ διορισμοὶ ἀνάμεσα στοὺς Χριστιανοὺς τοῦ πρώτου αἰῶνα δὲν γινόταν "δι' ἀνατάσεως τῶν χειρῶν" ὅλων τῶν μελῶν τῆς ἐκκλησίας. Ἀπεναντίας ὅπως κατεδείχθηκε οἱ ἀπόστολοι καὶ ὅσοι ἦταν ἐξουσιοδοτημένοι ἀπὸ ἐκείνους ἦταν αὐτοὶ ποὺ ἀνέτειναν τὰ χέρια τους. Αὐτὸ τὸ ἔκαναν ὄχι μὲ τὸ νὰ συμμετέχουν σὲ κάποια ἐκκλησιαστικὴ ψηφοφορία ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ ἐπιθέτουν τὰ χέρια τοὺς πάνω σὲ ἄτομα τὰ ὁποία εἶχαν τὰ κατάλληλα προσόντα. Αὐτὸ ἀποτελοῦσε σύμβολο ἐπιβεβαίωσης ἐπιδοκιμασίας ἢ διορισμοῦ».

Ἡ ὀργάνωση τοῦ «πιστοῦ καὶ φρόνιμου δούλου» πάλι δογματίζει ἀντιφάσκοντας. Ὁμιλεῖ γιὰ διορισμοὺς πρεσβυτέρων καὶ διακόνων μὲ σφραγισμένες ἐπιστολὲς τὶς ὁποῖες στέλει τὸ «κυβερνῶν σῶμα» τὸ ὁποῖον δὲν διστάζει νὰ ταυτίσει μὲ τοὺς ἀποστόλους. Ἀπαιτώντας πλήρη κυριαρχία διακηρύττει ὅτι δὲν εἶναι δημοκρατικὴ ἀλλὰ θεοκρατία, καταφεύγει λοιπὸν ἡ «Σκοπιά» στὴν «ἁγία γραφή» στὸ βιβλίο αὐτὸ ποὺ εἶναι κατασκεύασμα τοῦ «πιστοῦ καὶ φρόνιμου δούλου» γιὰ νὰ στηρίζει τὶς κακοδοξίες της. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἡ Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἔγραψαν οἱ προφῆτες καὶ οἱ ἀπόστολοι, αὐτὸ ποὺ παρέλαβε ἡ Ἐκκλησία ὡς «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» καὶ διετήρησε τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστη ἀναλλοίωτη ἕως σήμερα. Στὴν «μετάφραση» αὐτὴ τοῦ νέου κόσμου (ἄραγε τί ἢ ποιοὺς ἐννοεῖ ὡς νέο κόσμο;) μεταφράζει αὐθαίρετα προτάσεις καὶ λέξεις ὅπως π. χ. τὸ χειροτονῶ σὲ διορίζω, προσθέτει λέξεις ἢ ἀφαιρεῖ, ἀκόμη καὶ παραλείπει ὁλόκληρα ἐδάφια. Ὅ,τι δὲν τὴν καλύπτει τὸ ἀπορρίπτει αὐθαιρετώντας. Τὸ πλέον σημαντικὸ εἶναι ὅτι στὴν συγκεκριμένη μετάφραση ἡ «Σκοπιά»  παραποιεῖ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, αὐτὸ εἶναι τὸ δικό της «εὐαγγέλιο». Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι σαφὴς ὅταν ὁμιλεῖ περὶ ἱεροσύνης. Ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια ὁ Ἰησοῦς καθιστᾶ ἱερεῖς τους μαθητὲς τοῦ μεταδίδοντας σ' αὐτοὺς εἰδικὴ ἐξουσία νὰ συγχωροῦν ἁμαρτίες ἢ ὄχι (Ἰωαν. Κ' 2123). Οἱ ἀπόστολοι χειροτονοῦν ἱερεῖς σὲ κάθε Ἐκκλησία ποὺ ἱδρύουν (Φιλ. Α1) ὅπου τονίζονται καὶ οἱ βαθμοὶ τῆς ἱεροσύνης. Στὶς Πράξεις Κ' 28 ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς ἐπισκόπους καὶ λέει: «Προσέχετε λοιπὸν εἰς ἑαυτούς, καὶ εἰς ὄλον τὸ ποίμνιο, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιόν σας ἔθεσε ἐπισκόπους, διὰ νὰ ποιμαίνητε τὴν ἐκκλησία τοῦ θεοῦ, τὴν ὁποίαν ἀπέκτησε διὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ αἵματος». Τὸ κείμενο ὅμως δὲν λέει: τὸ    «κυβερνών σῶμα» σᾶς διόρισε.


Εκτύπωση   Email