ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Γράφει ὁ Ἱεροκῆρυξ
Ἀρχιμ. Νικάνωρ Καραγιάννης
 

altΤὸ περιεχόμενο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, μὲ τὴν ἀναφορά του στὴ σφαγὴ τῶν νηπίων τῆς Βηθλεὲμ ἀπὸ τὸν Ἡρώδη, ἀλλὰ καὶ τὴν φυγὴ καὶ τὴν ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, μᾶς προσγειώνει σὲ μιὰ σκληρὴ πραγματικότητα. Ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων δὲν εἶναι ἡ «μαγεία» μιᾶς ρομαντικῆς ἱστορίας τῶν παιδικῶν μας χρόνων, ἀλλὰ ἡ φανέρωση τῆς ἀντίφασης στὴν περιπετειώδη σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Τὸ μυστήριο καὶ τὸ θαῦμα τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ συναντᾷ πολὺ σύντομα τὴν τρομακτικὴ ἀντίδραση τῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖ ποὺ πάει νὰ ἀνατείλει ἡ ἐλπίδα, γρήγορα βυθίζεται μέσα στὴν ἀπόγνωση τῆς τραγῳδίας. Τὸ ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ βρίσκεται ἀντιμέτωπο μὲ τὴν ἔκρηξη τοῦ μίσους καὶ τῆς μοχθηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὴ ἡ συνάντηση καὶ ἡ «πάλη» συνεχίζεται μέσα στὴν ἱστορία καὶ θὰ διαρκεῖ ὅσο θὰ διαρκεῖ καὶ ὁ κόσμος μας.

Ὁ «πρὸ αἰώνων Θεὸς ἡμῶν» μέσα στὸ σπήλαιο ἀποκαλύπτεται στὴν ἔσχατη ἀδυναμία καὶ ταπείνωση. Ἀλλά, ἔστω καὶ ἂν ὁ Χριστὸς «ἐν φάτνῃ κεῖται», «τὴν οἰκουμένη σαλεύει» τότε καὶ σήμερα. Ἡ γέννησή Του ταράζει τὸ κατεστημένο. Ὁ ἀκατάληπτος καὶ ἀόρατος Θεὸς μπαίνει στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία μὲ τὴν μορφὴ ἑνὸς ἀδύναμου καὶ ἀπροστάτευτου βρέφους. Καὶ ὅμως, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ βρίσκεται ἀντιμέτωπος μὲ τὴν ὠμὴ βία, τὸν κίνδυνο καὶ τὴν ἀπειλή. Ὁ διωγμὸς στὸ ξεκίνημα τῆς ζωῆς Του προαναγγέλλει τὸ σταυρικό Του πάθος. Ἀκούγεται παράλογο πὼς ἡ παρουσία ἑνὸς ἀβοήθητου παιδιοῦ, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν βρέθηκε κατάλυμα γιὰ νὰ γεννηθεῖ, ἐνόχλησε καὶ προκάλεσε τόσο πολὺ τὶς φοβίες καὶ τὴν καχυποψία τῆς ἀνθρώπινης ἐξουσίας. Νήπιο, λοιπόν, ἀκόμη, φυγαδεύεται στὴν Αἴγυπτο καὶ ζεῖ ὡς ξένος σὲ ξένη χώρα, βιώνοντας τὴν σκληρὴ καὶ πικρὴ ἐμπειρία τῆς ξενιτειᾶς. Ὁ Χριστὸς βιώνει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καὶ ζωὴ ποὺ πληγώνεται καὶ ἐρημώνεται ἀπὸ τὸ ἀβυσσαλέο μίσος, τὴν θηριωδία, τὰ δάκρυα, τὸν πόνο, τὴν ἐξορία, τὸν διωγμό, τὴν ἐγκατάλειψη καὶ τὴν προσφυγιά. Ὡστόσο, ὅλα τὰ ὑπομένει, γιὰ νὰ φωτίσει καὶ αὐτὲς τὶς μορφὲς ζωῆς, γιὰ νὰ ἁγιάσει καὶ αὐτὲς τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις καὶ καταστάσεις. Ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, ἀποδεικνύεται ἀφιλόξενη γιὰ τὸν Χριστό. Ὅταν γεννιέται, ζητᾷ νὰ τὸν θανατώσει καί, ὅταν ἐπιστρέφει ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, δὲν τοῦ προσφέρει ἀσφάλεια. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἐγκαταστάθηκε στὴν ἀσήμαντη Ναζαρέτ, στὰ σύνορα τῶν Ἰουδαίων μὲ τοὺς ἐθνικούς. Ὁ Ἰσραήλ, μὲ τὴν στάση του, ἀρνεῖται πεισματικὰ νὰ ἐκπληρώσει τὶς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, μέσα ἀπὸ τὸν Ἰσραήλ, ὁ κόσμος ὑποδέχθηκε μὲ δραματικὰ τραγικὲς συνθῆκες τὴν εἴσοδο τοῦ Θεοῦ στὴν ἱστορία. Οἱ ἄνθρωποι δὲν προσπάθησαν ἁπλῶς καὶ μόνο νὰ ἐξοντώσουν τὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ σβήσουν κυριολεκτικὰ κάθε ἴχνος τῆς παρουσίας Του. Καὶ ὅμως, ὁ Θεὸς εἶναι ὁ κυρίαρχος τῆς ἱστορίας καὶ τὴν κατευθύνει «κρίμασιν οἷς μόνον Ἐκεῖνος οἶδεν» στὸν τελικό της σκοπό. Αὐτὸ μᾶς ἀποκρυπτογραφεῖ ἡ χριστιανικὴ πίστη γιὰ τὸν χρόνο ποὺ τελειώνει, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ χρόνια ποὺ ἔφυγαν καὶ γιὰ ὅσα ἄλλα θὰ ἔρθουν ἀκόμη. Βέβαια, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ προσδιορίσει τὸ σύνορο τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καὶ τοῦ σχεδίου καὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει στὸ ἐρώτημα ποῦ σταματᾷ ὁ ἄνθρωπος καὶ ποῦ ἀρχίζει ὁ Θεός. Ὡστόσο, ὁ Θεὸς ἐκπληρώνει τὰ σχέδιά Του μέσα ἀπὸ τὶς δυσκολίες, τὰ ἐμπόδια, τὶς συμφορὲς καί, κάποτε, καὶ ἀπὸ αὐτὲς ἀκόμη τὶς ἀνθρώπινες ἀποτυχίες. Ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου καὶ ἡ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου πορεύονται παράλληλα καὶ ἔχουν ἀναλογίες στὴν σχέση τους μὲ τὸν Θεό. Ἐδῶ φαίνεται καθαρὰ ὅτι αὐτὸ ποὺ θεωρεῖται ὀλέθριο κακὸ ὁ Θεὸς τὸ μεταβάλλει σὲ εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνάπτυξης, καλλιέργειας καὶ ὡρίμανσης. Γιατὶ Ἐκεῖνος ἐνεργεῖ πάντοτε πάνω ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες μικρότητες καὶ κακίες. Στὶς περιπέτειες καὶ τὰ ἀδιέξοδα τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ζωῆς μας εἶναι παρὼν καὶ ἐργάζεται σιωπηλά, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται πὼς δὲν ὑπάρχει πουθενά.  

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, σὲ λίγο ὁ γιορτινὸς ἀπόηχος τῶν Χριστουγέννων θὰ σβήσει, ὄχι ὅμως καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ νοήματός τους. Γιατὶ «ζῇ Κύριος ὁ Θεός» καὶ ἐργάζεται ἀθόρυβα στὶς καρδιές μας καὶ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Βρίσκεται κρυμμένος στὴν ἄσβεστη ἀνθρώπινη δίψα γιὰ ἀλήθεια καὶ ἀγάπη καὶ θριαμβεύει ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὶς στάχτες τοῦ ψέματος καὶ τοῦ μίσους. Ἀμήν.


Εκτύπωση   Email