Σεβασμιώτατε, Αγιε Γενικέ Αρχιερατικε, αγαπητοί μας πατέρες και αδελφοί, αγαπητοί Κατηχητές και Κατηχήτριες συνεργάτες της τοπικής μας Εκκλησίας και του Γραφείου Νεότητος.
Εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως και του Γραφείου Νεότητος σας καλωσορίζουμε σήμερα σ’ αυτόν τον φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά Αμαρουσίου Αμαρουσίου.
Αγαπημένοι μας Κατηχητές και Κατηχήτριες συνεργάτες των Ιερέων των Ενοριών μας, σας απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας.
Σας ευχαριστούμαι θερμά γιατί δεν υπολογίζετε κόπους θυσίες και επιλέξατε να είστε κοντά στην Εκκλησία μας ενεργά με το παράδειγμα σας και να την διακονείτε προσφέροντας όλες τις δυνάμεις σας.
Το Ευαγγέλιο είναι το σωτήριο μήνυμα για τους νέους ανθρώπους μέσα σε όλες τις εποχές, ιδιαιτέρως όμως σήμερα. Αλλά για να το δεχτούν πρέπει να τους πείσωμε, ότι εμείς έχομε την εμπειρία της αλήθειας, έχομε στην καρδιά μας ως κτήμα μας όλα αυτά τα οποία ευαγγελιζόμεθα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει, ότι για να φωτίσης πρέπει πρώτα να έχης φωτισθή, για να διδάξης πρέπει να έχης διδαχθή, για να αγιάσης τους άλλους πρέπει να έχης γίνει άγιος. Επομένως με τη ζωή μας διδάσκουμε τους άλλους και επηρεάζουμε κυρίως τα παιδιά μας, τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη από πρότυπα στη ζωή τους.
Στα παιδιά μας λείπει η κοινωνία προσώπων. Η ουσιαστική αγαπητική σχέση, όπως εκφράζεται με τη σταυρική της διάσταση, αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου νοιώθουν μοναξιά. Στην προσπάθειά τους να υπερβούν αυτό το κλίμα ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους, γιατί τους λείπει ο οδηγός. Και θέτουν άλλους στόχους από τον πραγματικό που είναι η ολοκλήρωση του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα από αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων πρέπει να εξετάσωμε την αποτυχία των νέων, να φτάσουν στην επιθυμητή κορυφή. Τα ναρκωτικά, και τόσα άλλα δείχνουν ότι τα παιδιά προσπαθούν και ψάχνουν να ξεφύγουν από την κόλαση της μοναξιάς. Προσπαθούν να απαλλαγούν από τα δίχτυα του θανάτου αλλά δυστυχώς πέφτουν σ’ αυτά. Εδώ πρέπει να κάνωμε τη σωτήρια παρέμβασή μας. Με πολλή αγάπη, με αγάπη χωρίς όρια. Όταν ο άλλος κατανοήση ότι τον αγαπάς και ό,τι κάνεις γι’ αυτόν το κάνεις ανιδιοτελώς, τότε σε εμπιστεύεται.
Σήμερα, οι περισσότεροι νέοι βλέπουν θετικά την Εκκλησία. Δεν την θεωρούν έναν ιδεολογικό μηχανισμό του παρελθόντος, ούτε, σε γενικές γραμμές, η συμπεριφορά του κλήρου αποτελεί γι’ αυτούς λόγο άρνησης της πίστης.
Η απάντηση της κατήχησης στο άγχος του παιδιού και του νέου είναι η καλλιέργεια της εμπιστοσύνης στο Θεό, που θα ανοίξει δρόμους για τον άνθρωπο και μέσα από τις αποτυχίες. Η κατήχηση μπορεί να διδάξει αλλά και να προσφέρει βιώματα ασφάλειας, αγάπης και εμπιστοσύνης στο νέο άνθρωπο, αναπληρώνοντας τις ελλείψεις της ανατροφής του, λειτουργώντας και προληπτικά και θεραπευτικά, από τη νηπιακή ακόμη ηλικία.
Αυτός ο αναπροσανατολισμός μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους. Μέσα από μαθήματα που έχουν σχέση με την Αγία Γραφή, την πατερική παράδοση, τους Αγίους της Εκκλησίας, αλλά και μέσα από το παιχνίδι και την λειτουργία της κατηχητικής ομάδας ως παρέας που αποδέχεται το παιδί, όπως είναι. Ο κατηχητής λειτουργεί πλέον ως συντονιστής, ο οποίος ενισχύει την αυτοπεποίθηση του παιδιού και συμβάλλει στην καλλιέργεια της σχέσης του με το Θεό, αποδεχόμενος το κάθε παιδί και προσπαθώντας να το βοηθήσει να ενταχθεί πλήρως στις απαιτήσεις της παρέας. Ο κατηχητής είναι αυτός που «ακούει» το παιδί, δεν μιλάει απλώς και αναπτύσσει θέσεις της Εκκλησίας, ξεκινά από τις ανάγκες του άλλου, για να του μιλήσει τελικά για το Θεό. Με έναν λόγο, κατήχηση δεν είναι μόνο η προσευχή, το τραγούδι, το μάθημα, αλλά ένα σωρό πρακτικά βήματα που αποσκοπούν στο να περάσουν σταδιακά μια έννοια –κλειδί στη ζωή του παιδιού και του νέου.
Ο κατηχητής λειτουργεί ως ο ενδιάμεσος κρίκος, που θα βοηθήσει το παιδί να έρθει σε κοινωνία με τον ιερέα της Ενορίας. Αυτός με τη σειρά του, θα βοηθήσει το νέο άνθρωπο να κατανοήσει την σημασία της σχέσης με το Χριστό, ως σχέση ζωής και σωτηρίας. Άρα, η κατήχηση χωρίς τον ιερέα είναι ανεπαρκής. Η καλύτερη κατήχηση σήμερα γίνεται μέσα από την εξομολόγηση, όταν αυτή δεν λειτουργεί ως μηχανισμός επιβολής μιας κακώς νοούμενης υπακοής και δημιουργίας ενός προσωπικού έργου, αλλά ως η αφετηρία ενός γόνιμου διαλόγου του παιδιού με το Θεό.
Εδώ ακριβώς είναι η πλήρης εφαρμογή στην πράξη του κοινοτικού χαρακτήρα της κατήχησης, που δεν αποσκοπεί στο να προτείνει ατομικές λύσεις στο νέο, αλλά να τον εντάξει στην σύναξη της Εκκλησίας.
Το έργο της κατήχησης είναι έργο Θεού. Οι ανθρώπινες προσπάθειες, όσο καλά οργανωμένες κι αν είναι, δεν επαρκούν να αναπληρώσουν τις ανθρώπινες αδυναμίες και να θεραπεύσουν την ασθένεια της φύσεώς μας. Η εμπιστοσύνη στο Θεό δεν αίρει από εμάς τον σταυρό της ευθύνης μας για έναν νέο προσανατολισμό στην κατήχηση. Οφείλουμε να είμαστε ζεστοί από ενθουσιασμό, αγάπη και πνεύμα προσφοράς, αλλά και γνώσεις και βιώματα. Για να γίνει τελικά η κατήχηση «παιδαγωγία εἰς Χριστόν» (Α' Κορ. 4, 15), αφορμή επανευαγγελισμού, της νέας γενιάς.
Το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως, να θυμάστε πάντα ότι είναι στην διάθεση σας, πρόθυμο να σας συνδράμει σε οτιδήποτε ζητήσετε, ώστε το έργο σας να γίνει ευκολότερο.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που σήμερα ευρίσκεστε εδώ σε αυτή την ωραία σύναξη, τον Σεβασμιώτατο που έχει την άμεση ευθύνη για το έργο της Νεότητος, είναι ο συμπαραστάτης και εμψυχωτής κάθε νέας ιδέας στο δύσκολο έργο του Γραφείου μας, αγωνιά καθημερινώς και μας ενισχύει πνευματικά στην προσπάθεια που κάνουμε, τον Άγιο Γενικό Αρχιερατικό, τους σεβαστούς πατέρες, τους Συνεργάτες Κατηχητές και Κατηχήτριες, τον εφημέριο της Ενορίας π. Λάμπρο με το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, και τις κυρίες της ενοριακής δράσεως για την θερμή τους φιλοξενία.
Ας ευχηθούμε το νέο Κατηχητικό έτος που είδη διανύουμε με την χάρη του Θεού να είναι καρποφόρο.
