Ἡ Ὀρθοδόξη Κατηχήση

- Τί εἶναι ἡὈρθόδοξη Κατήχηση;
Ὀρθόδοξη Κατήχηση εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν πίστη μας, πού πρέπει ὅλοι οἱ χριστιανοί νά γνωρίσουμε, γιά νά γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί καί νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό.

 - Ποιά εἶναι ἡἔννοια τῆς λέξης «Κατήχηση;»
Ἡ λέξη «Κατήχηση» σημαίνει «διδασκαλία», προφορική διδασκαλία. Καί χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη αὐτή , ἀπό τά χρόνια τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, γιά νά δηλώσει τήν στοιχειώδη διδασκαλία τῆς χριστιανικῆς πίστεως, πού εἶναι ἀναγκαία γιά κάθε χριστιανό (βλ. Λουκ. 1, 4. Πράξ. 18, 25). Εἶναι δέ πλασμένη ἡ λέξη ἀπό ἐκεῖνο πού συνέβη τήν Πεντηκοστή. Κατά τήν Πεντηκοστή ἦρθε ἀπό τόν οὐρανό, ἀπό πάνω πρός τά κάτω «ἦχος», σάν ἰσχυρή βοή ἀνέμου καί γέμισε ὅλο τό σπίτι, ὅπου ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ μαθητές (βλ. Πράξ. 2, 2). Ἀπό αὐτές τίς λέξεις, «κάτω» «ἦχος», ἔγινε ἡ λέξη «Κατήχηση».

- Τί χρειάζεται γιά νά γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί καί νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό;
Χρειάζεται Κατήχηση. Γιά νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό χρειάζεται κατά πρῶτον νά ἔχουμε γνώση τοῦἀληθινοῦ Θεοῦ∙ καί σωστή πίστη σ’ Αὐτόν· καί δεύτερον, πράγμα πού ἀπορρέει ἀπό τό πρῶτο, ἡ ζωή μας νά ἔχει ἔργα καλά σύμφωνα μέ τήν πίστη μας.

- Γιατί εἶναι ἀναγκαία ἡ πίστη;
Γιατί, ὅπως τό λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, «χωρίς τήν πίστη εἶναι ἀδύνατο νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό» (Ἑβρ. 11, 6).

- Τί εἶναι πίστη;
Κατά τόν ὁρισμό τοῦἀποστόλου Παύλου, πίστη εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11, 1). Δηλαδή, πίστη εἶναι ἀκλόνητη πεποίθηση στήν πραγματική ὕπαρξη ἀγαθῶν πού ἐλπίζουμε· εἶναι βεβαιότητα γιά πράγματα πού δέν βλέπονται μέ τά μάτια. Πίστη εἶναι ἡἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στο Θεό καί ὄχι ἁπλῶς ἡ παραδοχή ὅτι ὑπάρχει Θεός. Πίστη στό Θεό σημαίνει νά ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα σ’ Αὐτόν. Πίστη λοιπόν εἶναι ἡ θερμή ἀγάπη καί ὁἔρωτας στόν Ἰησοῦ Χριστό! Ἤ, ὅπως τό λέει ὁἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πίστη εἶναι ἡ κοινωνία μέ τήν παράδοση, ὅπως αὐτή βιώνεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀντίθετα, αὐτός πού κοινωνεῖ μέ τά ἔργα τοῦ διαβόλου καί ὄχι μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἄπιστος.
-Ποιά εἶναι τά εἴδη τῆς πίστεως;
Ἡ μία πίστη εἶναι ἡ «ἐξ ἀκοῆς»· εἶναι πίστη πού προῆλθε ἀπό τήν ἀκοή. Ὁἀκροατής ἄκουσε ἕνα κήρυγμα καί δέχθηκε τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Δέν σώζει ὅμως αὐτή ἡ πίστη. Δέν ἀρκεῖ δηλαδή γιά τήν σωτηρία τό νά παραδεχθεῖ κάποιος μόνο ὅτι ὑπάρχει Θεός ἤ νά πιστέψει μόνο ὡς ἀληθινά τά δόγματα τῆς πίστης μας. Αὐτή εἶναι μία πίστη ἁπλῆἤ ψιλή. Πρέπει αὐτή ἡ «πίστη ἐξ ἀκοῆς» νά γίνει «πίστη ἐκ θεωρίας». Νά βάλει δηλαδή στήν καρδιά του τήν ἐξ ἀκοῆς πίστη του καί αὐτή νά τοῦ διαποτίσει ὅλο τό εἶναι του καί νά τήν βιώνει στήν καθημερική του ζωή μέ θεάρεστα στόν Θεό ἔργα. Διαφορετικά ἡ πίστη του θά τοῦ εἶναι νεκρά, γιατί ὁἀδελφόθεος Ἰάκωβος λέγει: «Πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστί» (Ἰακ. 2,26). Ὁἄνθρωπος σώζεται μέ τήν «πίστη ἐκ θεωρίας», μέ ἐκείνη δηλαδή τήν πίστη πού τόν βοηθάει νά ζητάει μέ θέρμη τόν Θεό καί νά καθαρίζει τήν καρδιά του ἀπό τά πάθη και τις ἀδυναμίες του, ὥστε νά τοῦἀποκαλύπτονται τά μυστήρια τῆς θεολογίας.