Εὐλαβέστατοι Ἱερεῖς καὶ Μοναχοί
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἐπικοινωνοῦμε μεταξὺ μας, ἰδίως αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, γιὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν χαρά μας μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ ἱστορικὸ συμβάν, οὔτε μιὰ ἀνάμνηση τοῦ παρελθόντος, οὔτε βέβαια μιὰ τυπικὴ ἑορτὴ γιὰ νὰ ἀνταποκριθῆ στὴν ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου νὰ ξεφύγη ἀπὸ τὶς συνήθειες καὶ τὴν καθημερινὴ ρουτίνα, ἀλλὰ ἕνα ὀντολογικὸ γεγονός.
Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάσταση Του ἔγινε « ἀπαρχὴ τῆς ἀναμορφουμένης κτίσεως ». Πράγματι, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι « τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀνανέωσις» καὶ τοῦ πεπτωκότος Ἀδὰμ « ἀναζώωσις καὶ ἀνάπλασις καὶ πρὸς ζωὴν ἀθάνατον ἐπανέλευσις ». Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ ζῆ κανεὶς μέσα στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Ὅλοι μιλοῦν σήμερα γιὰ παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση. Δὲν ἀρνεῖται κανεὶς αὐτὴν τὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ ἀγνοήσουμε ὅτι ἡ κρίση εἶναι πνευματική, ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ τὴν ἀπληστία τῶν ἀνθρώπων καὶ συνίσταται στὸ ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ γευθοῦν, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀνα¬στάσιμη ζωή, ὡς εἰρήνη, ἀγάπη, δικαιοσύνη, ἐλευθερία, ἐσωτερικὴ πληρότητα, δὲν ἔχουν νόημα ὕπαρξης καὶ ζωῆς. Ζοῦν τὴν κρίση στὶς σχέσεις τους μὲ τὸν Θεό, τοὺς συνανθρώπους τους καὶ τὸ περιβάλλον. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς πνευματικῆς κρίσεως εἶναι καὶ ἡ οἰκονομική.
Ὁ Χριστὸς εἶπε: «Αὕτη δὲ ἐστὶν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἀγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἤ τὸ φῶς• ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα» (Ἰω. γ', 19).
Μὲ τὴν ἐλευθερία μας ἐπιλέγουμε τὰ ἔργα τοῦ σκότους καί τῆς πονηρίας.
Καὶ λίγο πρὸ τοῦ Πάθους Του ὁ Χριστὸς διεκήρυξε: «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κό¬σμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω• κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ἰω. ιβ', 3 1).
Ἡ πνευματικὴ κρίση αἴρεται ὅταν γεμίσουμε ἀπὸ ἀναστάσιμη ζωή, ποὺ ὑπάρχει πλούσια μέσα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία Ἐκκλησία ἄν καὶ ἐξακολουθῆ νὰ ἐμπαίζεται καὶ νὰ λοιδορῆται, ἐν τούτοις συνεχῶς προσφέρει σὲ αὐτοὺς ποὺ θέλουν τὴν ζωὴ καὶ τὸ φῶς.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κηρύσσοντας καὶ βιώνοντας τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, δίδει ἕνα μήνυμα ζωῆς στὸν σύγχρονο βασανισμένο, τραυματισμένο καὶ πληγωμένο ἄνθρωπο. Μὲ τὸ μήνυμα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν δὲν προσφέρει ἕνα ἀναλγητικὸ καὶ ἠρεμιστικὸ γιὰ νὰ ἀπαλύνη τὸν πόνο τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ « τὸ φάρμακο τῆς ἀθανασίας » γιὰ νὰ μεταμορφώση τὴν ζωὴ του καὶ νὰ κάνη ἀνθρωπινότερο τὸν βίο του.
Μὲ τὴν βεβαιότητα τῆς νίκης ἐναντίον τοῦ θανάτου δεχθῆτε τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμὸ «Χριστός Ἀνέστη»!
Ἐγκάρδιος Εὐχέτης σας πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος
