Πρός
τούς Πανοσιολ. καί Αἰδεσιμολ.
Ἐφημερίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν
τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Εὐλαβέστατοι καί ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Χαίρετε ἐν Κυρίω.
Ἀναδειχθεῖς μέ τήν χάρη τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικού Πνεύματος καί μέ τήν τιμίαν ψῆφον τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀδελφῶν Ἀρχιερέων τῶν συγκροτούντων τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρῶτος Μητροπολίτης τῆς ἀρτισυστάτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἁμαρουσίου καί Ὠρωποῦ, ἐπελήφθην ἀμέσως μετά τήν ἐνθρόνισίν μου τῶν καθηκόντων μου. Κατόπιν στήν πρώτη Ἱερατική Σύναξη πού πραγματοποιήθηκε στόν Ι.Ν.Ἄγ.Τριάδος Κηφισιᾶς τήν Τρίτη 15η μηνός Ἰουνίου ἐ.ε., εἴχαμε προσωπική ἐπικοινωνία καί ἐπαφή.
Μέ τήν Ἐγκύκλιό μου αὐτή ἐπιθυμῶ νά χαράξω μερικές κατευθυντήριες γραμμές πρός ἀρτιότερη ἄσκηση τῶν ἱερατικῶν σας καθηκόντων, πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ λαός τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας στηρίζει χρηστές ἐλπίδες σέ ὅλους μας καί προσδοκᾶ νά ἀνατείλει μία νέα ἡμέρα στή ζωή τῆς Μητροπόλεώς μας. Θά εἶναι δέ τραγική ἀποτυχία μας ἄν δέν κατορθώσουμε νά συλλάβουμε τό μήνυμα πού μᾶς στέλνει ὁ λαός καί δέν θελήσουμε νά τείνουμε χείρα βοηθείας πού μᾶς ζητεῖ, γιά νά σωθεῖ ἀπό τό ἄγχος, τήν ἀβεβαιότητα καί τήν ἀπελπισία. Ἔχω ἐπίγνωση ὅτι μόνος μου δέν δύναμαι νά φέρω σέ αἴσιο πέρας τή νέα μου ἀποστολή· χρειάζομαι τήν βοήθειά σας. Γί αὐτό καί ἀπευθύνομαι σέ σᾶς τώρα, τούς συνεργούς μου ἐν Κυρίω, ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἀποτελεῖτε τούς μετά τόν Θεόν βασικότερους παράγοντες γί αὐτή τήν ἐπιτυχία.
Δέν ἔχω ἀκόμη τή χαρά νά σᾶς γνωρίζω ὅλους κάτ ὄνομα. Ἐλπίζω ὅμως ὅτι θά σᾶς γνωρίσω ἕνα πρός ἕνα καί στό Γραφεῖο μου καί στόν Ἱερό Ναό πού ὑπηρετεῖτε καί θά πληροφορηθῶ γιά τίς διακονίες σᾶς λεπτομερῶς. Ἔχω ἀποφασίσει νά ἀσχοληθῶ μέ τήν ὀργάνωση τοῦ ὅλου ἔργου μας στήν Ἱερά Μητρόπολη, νά ἐπισκέπτομαι τούς Ἱερούς Ναούς, νά λειτουργῶ σέ αὐτούς ἀνελλιπῶς, νά παρίσταμαι σέ ἐνοριακές ἐκδηλώσεις, νά ὁμιλῶ στούς πιστούς. Ἔχω τήν πρόθεση καί τήν διάθεση νά ἀκούω τά προβλήματά σας καί μέσα στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μου νά δίδω λύσεις, ὥστε ἀπερίσπαστοι νά ἀφιερώνεσθε στό κύριο ἔργο σας, τό ποιμαντικό καί ἱερατικό. Γνωρίζω βέβαια καί πιστεύω νά τό κατανοεῖτε καί ἐσεῖς, ὅτι τό νά μέ βλέπετε συχνά, ὅπως τό ἐπιθυμῶ προσωπικά, ἀντικειμενικά δέν εἶναι ἐφικτό, ἐπειδή μέ βαρύνουν καί πολλά ἄλλα καθήκοντα. Πιστεύω ὅμως ὅτι θά κάνω τά ἀδύνατα δυνατά καί δέν πρόκειται νά φείδωμαι κόπου, προκειμένου νά εὑρίσκομαι στή διάθεση τῶν ἱερέων μου.
Τοῦτο δέ ἐπειδή θεωρῶ ὅτι οἱ ἱερεῖς μου δέν εἶναι μόνον οἱ πρῶτοι συνεργάτες μου, ἀλλά εἶναι, ἐπί πλέον, καί οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, οἱ ἐγκεχειρισμένοι τήν εὐθύνη τῆς διαποιμάνσεως καί σωτηρίας τοῦ λαοῦ μας. Χειροτονηθήκαμε ὅλοι κληρικοί γιά νά ὑπηρετήσουμε τό Θεό, νά σώσουμε τήν ψυχή μας καί τίς ψυχές τῶν πιστῶν μας, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν» (πρβλ. Ἅ Κορινθ. 15,3). Δέν γίναμε κληρικοί οὔτε γιά νά πλουτίσουμε, οὔτε γιά νά σκανδαλίζουμε τόν κόσμο, οὔτε βέβαια γιά νά περνᾶμε καλά τόν καιρό μας. Ὑπάρχουν εὐτυχῶς πολλοί, πάμπολλοι, ἱερεῖς μας πού εἶναι προσηλωμένοι στό καθῆκον τους. Τούς χαίρεται ἡ ψυχή μου καί τούς σέβεται ἡ συνείδησή μου. Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχουν, ὅπως πληροφοροῦμαι, καί ἄλλοι ἀνάμεσά σας, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλευόμενοι, ὡς φαίνεται, τήν μακροχρόνια ἀπουσία οὐσιαστικοῦ ἐλέγχου, παρεξέκλιναν καί ἐνεργοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς πίστεως καί τοῦ λαοῦ. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς κακῆς συμπεριφορᾶς εἶναι νά ἀκούγονται πικρά σχόλια ἐναντίον ὅλων μας, μία καί ὁ λαός ὁμιλεῖ γενικῶς περί τῶν παπάδων ἡ τῶν δεσποτάδων καί ἡ κακοφημία μᾶς συμπαρασύρει ὅλους. Εἶναι δίκαιο αὐτό;
Θά ἤθελα ἀπό τήν ἀρχή νά κάνω μία σαφῆ δήλωση. Δέν εἶμαι τιμωρός, δέν μοῦ ταιριάζει. Ἔρχομαι ὡς Ἐπίσκοπος, πατέρας καί ἀδελφός γιά νά σᾶς στηρίζω καί νά σᾶς ἐνισχύω. Ἔμαθα στή ζωή μου νά ἀγωνίζομαι καί νά ὑπερμαχῶ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό μου στοίχισε ἀρκετά. Δέν μετανοιώνω ὅμως, γιατί πιστεύω ὅτι εἴμαστε κληρικοί γιά νά ζοῦμε γιά τήν Ἐκκλησία καί ὄχι μόνο ἀπό τήν Ἐκκλησία. Δέν ψάχνω σκάνδαλα καί δέν ἀναζητῶ ἐνόχους. Ὅμως αὐτό δέν σημαίνει ὅτι καί θά ἀνεχθῶ συμπεριφορές πού κάθ ὑποτροπήν σκανδαλίζουν ἡ προκαλοῦν.
Εἶναι ἀπαράδεκτο ἄλλοι νά οἰκοδομοῦν μέ κόπο καί πόνο ἐπί χρόνια καί ἄλλοι μέ ἐπιπολαιότητα, ἀστοχίες καί θράσος νά κρημνίζουν ἐν μία νυκτί τούς κόπους τῶν ἄλλων. Ἐπιθυμῶ καί εὔχομαι νά μήν εὑρεθῶ στή δυσάρεστη θέση νά ἐπιληφθῶ τέτοιων περιπτώσεων.
Πιστεύω ὅτι ἔχετε ἐπίγνωση τῆς σοβαρότητος τῆς καταστάσεως στήν πατρίδα μας, καθώς καί τῆς ἀνάγκης νά μή γινόμαστε προσκόμματα στούς ἀδελφούς μας, ἀλλά νά τούς βοηθοῦμε στήν προσπάθειά τους πρός ἐπίτευξη τοῦ ἀγαθοῦ (πρβλ. Ρωμαίους 14,13). Ἐάν, κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου μας, κάθε πιστός εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου» καί «τό ἅλας τῆς γής» (πρβλ. Μάτθ. 5,13-14), ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε, φῶς φώτων καί ἅλας ἅλατος. Τοῦτο δέ πρέπει καί νά ὑπάρχει καί νά φαίνεται.
Γνωρίζετε ὅτι τό μέν καλό ἐπαινεῖται ἀπό λίγους, ἐνῶ τό κακό προβάλλεται καί κατακρίνεται ἀπό ὅλους. Ἐνίοτε ἀσκεῖται σέ βάρος μᾶς ἄδικη κριτική, πού μᾶς πληγώνει. Τόν σεβασμό καί τήν ἀναγνώριση πού μᾶς προσφέρει ὁ λαός, τήν ἐξαργυρώνει μέ αὐστηρή κριτική μας, πού ἐπεκτείνεται σέ κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας.
Τά γράφω αὐτά γιά νά ὑπογραμμίσω τήν ἀνάγκη νά εἴμαστε προσεκτικοί στή ζωή μας καί νά μήν δίδουμε πρόσκομμα στόν ἀδελφό μας. Ὁ Κύριος εἶπε «οὐαί τῷ ἀνθρώπω ἐκείνω δί οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Μάτθ.18,7). Ἄς μήν λησμονοῦμε αὐτή τήν κατηγορηματική προειδοποίηση.
Βάσει τῶν ἀνωτέρω θά ἤθελα νά ἐξειδικεύσω τόν λόγο καί νά ἀναφερθῶ σέ συγκεκριμένα σημεῖα τῆς ἱερατικῆς ζωῆς καί ἀποστολῆς:
α) Κατά πρῶτον λόγον παρακαλῶ ὅλους σας νά μή λησμονεῖτε τίς βαρύτατες εὐθύνες πού ἔχετε ἀναλάβει ὡς Ποιμένες καί Διδάσκαλοι μέσα στό λαό. Εἴμαστε ὅλοι μισθωμένοι στό «γεώργιον» τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριός μας κάλεσε καί μᾶς ἀνέθεσε τήν ἀποστολή νά ὁδηγήσουμε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων στή σωτηρία, μέσα ἀπό τά χαρισματικά μέσα τῆς Ἐκκλησίας. Καί θά κληθοῦμε νά λογοδοτήσουμε ἐν καιρῶ, ἐνώπιόν του δικαιοκρίτου Κυρίου, γιά τόν τρόπο διαχείρισης τῆς διακονίας μέ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση, καλλιέργεια, τονισμό τῆς εὐθύνης μας, προσευχή καί προσοχή ἐπί τῶν σκιρτημάτων τοῦ νοῦ καί τῆς καρδίας μας. Ὅποιος ἔχει πρός στιγμήν λησμονήσει τήν ὑποχρέωσή του αὐτή, ἡ ὅποιος ἔχει παρασυρθεῖ ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες καί ἐπιτελεῖ πλημμελῶς τά καθήκοντά του, ἔχει ἱερή ὑποχρέωση νά ἀναδιατάξει τίς δυνάμεις του καί νά ἐπαναφέρει τόν ἑαυτό του στόν ὀρθό δρόμο τοῦ χρέους, καλλιεργῶν γιά τόν ἑαυτόν τοῦ γνήσια εὐσέβεια. Ἡ ἐποχή μᾶς ἀποστρέφεται τό κίβδηλο, τό μή αὐθεντικό. Θέλει τό γνήσιο, τό ἀληθινό, καθώς καί βαθειά ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς μας.
β) Ἡ συμπεριφορά σας πρός τό ποίμνιό σας πρέπει νά ἐκφράζει καί νά ἀπηχεῖ τό ἐκκλησιαστικό σας ἦθος καί τό πνευματικό σας φρόνημα. Ἐχθρός καί τῶν δύο εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση δήλ. ἡ παρέκκλιση πρός τό φρόνημα τοῦ κόσμου, ὅπως περί αὐτοῦ ὁμιλοῦν τόσον ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὅσο καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Κατά συνέπειαν μή λησμονεῖτε ὅτι ἀποτελεῖτε τούς κρίκους μίας μακρᾶς ἁλυσίδας τῆς ὀρθόδοξης παράδοσής μας καί ὅτι βαρυνεσθε μέ τό ἱστορικό χρέος νά ἀναδειχθεῖτε ἀντάξιοι τῶν μεγάλων προσδοκιῶν της, πού εἶναι ταυτόχρονα καί προσδοκίες τοῦ λαοῦ μας. Ἀπρέπειες, ἀντιδικίες, ἐπίμεμπτες κοσμικότητες, ἐπιπολαιότητες καί ἄλλες ἄστοχες ἐνέργειες νομίζω ὅτι δέν προσιδιάζουν πρός τήν σεμνότητα καί ἱερότητα τοῦ λειτουργήματός σας. Ἡ σεμνότης εἶναι βασικό στοιχεῖο τῆς ζωῆς τοῦ κληρικοῦ. Μή λησμονεῖτε ὅτι εἴμαστε «ὡς πόλις ἐπάνω ὅρους κειμένη» (πρβλ. Μάτθ 5-15), καί ὅτι ὅλος ὁ κόσμος μᾶς παρακολουθεῖ περισσότερο γιά νά μᾶς κρίνει καί λιγότερο γιά νά μᾶς ἐπαινέσει. Καί αὐτές ἀκόμη οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μᾶς ἔχουν σημασία. Μή δίδετε τήν ἐντύπωση ὅτι ἐπιτελεῖτε ἐπάγγελμα ἀντί λειτουργήματος. Μήν ἀφήνετε τόν ἑαυτό σας νά δείχνει πρός τά ἔξω ὅτι εἶσθε ἀργόσχολοι. Γνωρίζω ἀπό τήν πείρα μου ὡς ἐφημερίου ναῶν ἀστικοῦ κέντρου, ὅτι ἕνας φιλότιμος ἐφημέριος πού θέλει νά ἐργασθεῖ, δέν βρίσκει τίς ὧρες πού τοῦ χρειάζονται γιά νά ἀναπτύξει τίς δραστηριότητές του. Πῶς λοιπόν νά δικαιολογήσω κληρικούς μας ποῦ κάθονται ἄπραγοι γιά νά περνάει ὁ καιρός; Ὁ κόσμος ταλαιπωρεῖται ἀπό τό πρωΐ μέχρι τό βράδυ στή δουλειά του καί εἰσπράττει καί ἕνα μισθό πού δέν ἀρκεῖ γιά νά ζήσει τήν οἰκογένειά του. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά ἐσᾶς, στή σημερινή οἰκονομική δυσπραγία, γί αὐτό προσέχετε πολύ! Νά ζῆτε ἀξιοπρεπώς, χωρίς ὅμως νά προκαλεῖτε. «Γίνεσθε οὔν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἵ περιστεραί». (Μάτθ. 10,16).
γ) Ζοῦμε σέ ἐποχή ὅπου ἡ ἔννοια τοῦ χρέους ἔχει ξεθωριάσει. Ἄν ὅμως αὐτό συμβαίνει σέ ἄλλους χώρους, δέν ἐπιτρέπεται νά συμβαίνει στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Βασικό σας μέλημα πρέπει νά εἶναι ἡ ἄψογη ἐπιτέλεση τοῦ χρέους σας ὡς ἐφημερίων. Γί αὐτό πρώτιστο καθῆκον σᾶς εἶναι τό λειτουργικό. Δήλ. ἡ μέτ εὐλαβείας τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἀνελλιπῶς. Τώρα περιοριζόμεθα νά τονίσουμε τήν ἀνάγκη νά τελοῦνται οἱ ἱερές ἀκολουθίες τοῦ Ὄρθρου καί τό? Ἑσπερινοῦ καθημερινῶς καθώς καί ἄλλες ἔκτακτες ὅπως π.χ. παννυχίδες, τό μυστήριο τοῦ εὐχελαίου κ.λ.π. ποῦ ἀρέσουν στόν κόσμο, καλλιεργοῦν τήν εὐσέβεια καί προάγουν τήν πνευματική ζωή.
Δέ νοεῖται νά ἀπουσιάζουν ἀπό τίς βασικές ἱερές ἀκολουθίες οἱ Ἐφημέριοί του ἱεροῦ ναοῦ, ἐπειδή δέν εἶναι «τῆς ἑβδομάδος». Δέν νοεῖται ἐπίσης νά ὑπάρχουν ἱερεῖς πού ἁπλῶς ἐμφανίζονται στίς ἐνορίες τούς μερικές φορές τό μήνα καί ὄχι τακτικά γιά νά τελοῦν τά τῆς θείας λατρείας. Ὅπου ἔχει τυχόν καθιερωθεῖ μία τέτοια συνήθεια ἐπιθυμῶ νά διορθωθεῖ.
δ) Οὐδείς ἐπιτρέπεται νά ἀπουσιάζει ἀπό τή θέση του ἡ νά μεταβαίνει ἐκτός της Ἱερᾶς Μητροπόλεως χωρίς προηγούμενη ἄδεια. Ὠσαύτως οὐδείς Ἀρχιερεύς θά προσκαλεῖται σέ ἀκολουθία ἡ μυστήριο ἄνευ προσωπικῆς μου γνώσεως καί χορηγήσεως κανονικῆς ἀδείας ἐκ τοῦ ἰδιαιτέρου μου γραφείου. Τό αὐτό ἰσχύει καί διά κληρικούς ἑτέρων Ἱερῶν Μητροπόλεων.
Τό ράσο εἶναι τό παραδοσιακό ἔνδυμα τοῦ κληρικοῦ. Ἔχει συμβολικό χαρακτήρα. Ἔχει συνδυασθεῖ μέ τούς ἐθνικούς μας ἀγῶνες καί ὀφείλουμε νά τό τιμήσουμε οἱ πάντες. Κανένας μας δέν ἔχει τό δικαίωμα ἀπό μόνος του νά ρυθμίζει τά τῆς ἐξωτερικῆς ἐμφανίσεώς του. Εἶναι ἀνάγκη καί στό σημεῖο αὐτό νά ὑπάρξει ὁμοιομορφία καί ἑνότητα ἀντιλήψεως. Γί αὐτό παρακαλῶ ὅλοι νά συμμορφωθεῖτε μέ τή βασική ἀρχή ὅτι στήν Ἐκκλησία δέν γίνονται ἀλλαγές σέ τίποτε χωρίς ἀπόφαση τοῦ ἁρμοδίου ὀργάνου. Ἐν πάση περιπτώσει ἐπειδή τό ράσο εἶναι σύμβολό μας, τά σύμβολά μας δέν τά ἀπαρνιόμαστε ποτέ καί θά πρέπει νά τά τιμοῦμε.
ε) Τά διοικητικά θέματα τῶν ἐνοριῶν σᾶς ὀφείλετε νά τά ἀντιμετωπίζετε κατά τήν τάξη τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῆς ἰσχυούσης ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας. Τό Μητροπολιτικό Συμβούλιο θά ἐπιληφθεῖ κάθε ὑποθέσεως πού ἀνάγεται σέ ἔργα, ἀγορές, ἐκποιήσεις, ἐκμισθώσεις κ.λ.π. ὅπως αὐτά ρυθμίζονται στίς διατάξεις τοῦ Κανονισμοῦ 8/1980 «Περί Ἱερῶν Ναῶν καί Ἐνοριῶν» (Φ.Ε.Κ. Ά,1). Μέ προσεχῆ Ἐγκύκλιό μας θά σᾶς δώσω συγκεκριμένες ὁδηγίες γιά τήν τήρηση τῶν νόμων, ὥστε τά ἐπιτελούμενα ἔργα σας νά εἶναι νομίμως κατοχυρωμένα καί ὄχι αὐθαίρετα καί παράνομα μέ ὅλες τίς δυσμενεῖς συνέπειες. Οἱ αὐθαιρεσίες, ὅπου ὑπάρχουν, δέν σᾶς συμφέρουν. Οἱ ἔλεγχοι πού θά διενεργηθοῦν θά τίς ἀποκαλύψουν καί θά εὑρεθοῦμε ἅπαντες πρό δυσαρέστων καταστάσεων. Τά οἰκονομικά ἐπίσης τῶν ἱερῶν ναῶν σᾶς ὀφείλετε οἱ Πρόεδροι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων μαζί μέ τούς Ἐκκλησιαστικούς Συμβούλους νά τηρεῖτε μέ τάξη, νομιμότητα καί ἐπιμέλεια. Νά ἐκπληρώνετε τίς ὑποχρεώσεις ἔναντί της Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τῶν τρίτων. Ἡ καλή καί χρηστή διαχείριση τοῦ χρήματος πρέπει νά χαρακτηρίζει ὅλους μας.
Ἐπίσης ἐπιθυμῶ ἁρμονική συνεργασία μέ τά λαϊκά μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων. Τά κλειδιά τοῦ παγκαριοῦ δέν ἐπιτρέπεται νά τά ἔχει μόνος ὁ πρόεδρος ἡ μόνον τά λαϊκά μέλη τοῦ Συμβουλίου. Θά ἔχει ὁ καθένας ἀπό ἕνα κλειδί καί στήν καταμέτρηση θά παρευρίσκονται ἅπαντες καί τό παγκάρι θά ἀνοίγει ἐνώπιον ὅλων. Στό θέμα αὐτό θά εἶμαι «ἀδιαπραγμάτευτος», καί ὅπου δέν τηρεῖται θά σταματήσει πάραυτα. Σᾶς παρακαλῶ θερμά μή μέ φέρετε σέ δύσκολη θέση.
στ) Στήν Ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ἡ βασική μονάδα ὀργανώσεως, ὁ πυρήνας τῆς ποιμαντικῆς καί διοικητικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς «σώματος Χριστοῦ» καί ἐν Χριστῷ κοινωνίας, εἶναι ἡ ἐνορία. Ὡς ἐκκλησιαστική σύναξις τῶν πιστῶν ἐμφανίζεται ἡ Ἐνορία, σέ ἄμεση ἀναφορά καί συνάρτηση μέ τήν
Ἐπισκοπῆ, στήν ὁποία ὀργανικά ἀνήκει, ὡς ἡ «καθολική ἐκκλησία» στό συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο. Ὁ πιστός ζεῖ τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας στήν ζωή καί πράξη τῆς ἐνορίας του, μέσα στήν ὁποία ἀγωνιζόμενος καί ἁγιαζόμενος, ἑνώνεται μέ τόν Χριστό, τόν Κύριό της Ἐκκλησίας καί τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του, πραγματοποιώντας συνεχῶς τήν ἐν Χριστῷ ὕπαρξη καί ἐκκλησιαστικότητά του. Ὅπως καταλαβαίνετε ὡς νέος Ἐπίσκοπος πρέπει καί ἐγώ νά ἐνημερωθῶ σέ βάθος γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στίς ἐνορίες, γιά τό τί προσφέρει ἕκαστος ἐφημέριος, γιά τό τί πρέπει νά γίνει ὥστε νά ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι μας γιά μία ἐνορία, ὀργανωμένη καί ἀποδοτική.
Γί αὐτό παρακαλῶ κάθε ἐνορία, μερίμνη τοῦ Προέδρου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου νά στείλει στήν Ἱερά Μητρόπολη μέχρι τό τέλος τοῦ μηνός Αὐγούστου ἐ.ε. μία μικρή ἔκθεση μέ τίς δραστηριότητές της σέ κάθε τομέα (διοίκηση ναοῦ, φιλανθρωπικοῦ ἔργου, νεότητα, κήρυγμα, ἑσπερινές ὁμιλίες, πνευματικές δραστηριότητες). Ἐπίσης ζητῶ τή γνώμη σας γιά τήν καλύτερη ὀργάνωση τῶν ἐνοριῶν μας. Ἀπό κοινοῦ θά χαράξουμε τό νέο πλαίσιο λειτουργίας τῆς ἐνορίας. Ἔτσι θά ἀρχίσουμε ἀπό τήν ἐσωτερική μας ἀναδιοργάνωση γιά νά πετύχουμε τούς πνευματικούς, ἱεραποστολικούς καί κοινωνικούς στόχους μας.
ζ) Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας εἶναι μεγάλη καί πολυπληθής. Μέλημά μου εἶναι νά σᾶς ἐπισκεφθῶ στίς ἐνορίες σας μέ τήν ἀξιοποίηση διαφόρων εὐκαιριῶν π.χ. πανηγύρεων, ἐκδηλώσεων κ.λ.π.. Ἐκεῖ θά σᾶς γνωρίσω ἀπό κοντά καί θά μάθω πώς ἐργάζεσθε. Δέν ἐπιθυμῶ νά εἶμαι κλεισμένος στό γραφεῖο, παρά τό ὅτι μερικές φορές αὐτό εἶναι ἀναγκαῖο. Θέλω νά εἶμαι κοντά σας, κοντά στό λαό μας. Μή μέ θεωρήσετε ξένο ἡ τυπικό Προϊστάμενό σας. Ὁ ρόλος μου δέν εἶναι γραφειοκρατικός. Εἶμαι ὁ Ἐπίσκοπός σας καί ὁ πνευματικός σας πατέρας. Βοηθεῖστε μέ καί σεῖς μέ τόν τρόπο σας νά ἐπιτύχω στήν ἀποστολή μου. Σᾶς τιμῶ καί σᾶς ἀγαπῶ. Καί ἐπαναλαμβάνω ὅτι θέλω νά αἰσθάνεσθε ἄνεση καί εὐτυχία γιά τήν διακονία σας. Μόνο ἔτσι θά ἀποδίδετε. Καί μόνο ἔτσι θά δικαιοῦσθε νά καυχάσθε ἐν Κυρίω γιά τήν ἱερατεῖα σας.
η) Ὅποιος ἐκτιμᾶ αὐτήν τήν προσπάθεια, ἄς βοηθήσει γιά τήν ἐπιτυχία της. Ὁ κόσμος περιμένει πολλά ἀπό ἐσᾶς καί πολύ περισσότερα ἀπό ἐμένα. Θά ἀναμείνω τήν ἐκδήλωση τοῦ ἐνδιαφέροντός σας. Πάντα θά ἐπιδιώκω νά σᾶς βλέπω, νά σᾶς συμβουλεύομαι. Κανένας ἀπό μόνος του δέν εἶναι αὐτάρκης. Ζητῶ τίς προσευχές σας καί τήν συμπαράστασή σας στό κοινό μας ἔργο τῆς διακονίας.
Ἀδελφοί, «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τή πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπη γινέσθω» (Ἅ Κόρ.16,13).
Ἐπικαλοῦμαι ἐπί πάντας τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου μας.
Μέ πατρική ἀγάπη καί εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Κηφισίας, Ἁμαρουσίου καί Ὠρωποῦ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
