Ἐμὴ σε γλῶσσα Κήρυξ πῶς ἂν αἰνέσῃ,
Ὃν γλῶσσα Χριστοῦ γηγενῶν μείζω λέγει;
Μνήμη ἐβδομάτη Προδρόμου λάχεν αἰδοίοιο.
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα τῶν Θεοφανίων καθιερώθηκε να ἐορτάζουμε, τή μνήμῃ τοῦ πανιέρου προφήτῃ Ἰωάννῃ Προδρόμου. Ὁ Ἰωάννης ἦταν γιός τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ. Μέχρι τὰ τριάντα του χρόνια, ζεῖ ἀσκητικὴ ζωὴ στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας, ἀφιερωμένη ὁλοκληρωτικὰ στήν προσευχή, τή μελέτῃ καὶ τὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ τελειοποίηση. Τὸ ῥοῦχο του ἦταν ἀπὸ τρίχες καμήλας, στή μέση του εἶχε δερματίνη ζώνη καὶ τὴν τροφὴ του ἀποτελοῦσαν ἀκρίδες καὶ ἄγριο μέλι. Μὲ μορφὴ ἠλιοκαμένη, σοβαρός, ἀξιοπρεπὴς καὶ δυναμικός, ὁ Ἰωάννης φανέρωνε ἀμέσως φυσιογνωμία ἐκτάκτη καὶ ὑπεροχή. Εἶχε ὅλα τὰ προσόντα μεγάλου καὶ ἐπιβλητικοῦ κήρυκα τοῦ θείου λόγου. Ἔτσι, μὲ μεγάλη χάρη κήρυττε «τὰ πλήθη». Κατακεραύνωνε καὶ χτυποῦσε σκληρὰ τή φαρισαϊκὴ ἀλαζονική ἔπαρση, ποὺ κάτω ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἔνδυμα τῆς ψευτοαγιότητας ἔκρυβέ τίς πιὸ ἀηδιαστικὲς πληγὲς ψυχικῆς σκληρότητας καὶ ἀκαθαρσίας. Γενικά, ἡ διδασκαλία του συνοψίζεται στῇ χαρακτηριστικὴ φράσῃ : «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἢ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», προετοιμάζοντας, ἔτσι, τὸ δρόμο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τὸ σωτήριο ἔργο Του. Ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε τή δημόσια δράση Του, ὁ κόσμος ἄφηνε σιγᾷ-σιγὰ τὸν Ἰωάννη καὶ ἀκολουθοῦσε Αὐτόν. Ἡ ἀντιστροφὴ αὐτή, βέβαια, θὰ προκαλοῦσε μεγάλη πικρὰ καὶ θὰ γεννοῦσε ἀγκάθια ζήλειας καὶ φθόνου σ' ἔναν, ἐκτὸς χριστιανικοῦ πνεύματος, διδάσκαλο ἢ φιλόσοφο. Ἀντίθετα, στόν Ἰωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη. Ἡ γιορτὴ αὐτὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, γιά τὸν ὅποιο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι κανεὶς ἄνθρωπος δὲ στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τὸν 5ο μ.Χ. αἰῶνα.
Ἐπίσης, σήμερα ἐορτάζουμε καὶ τὸ γεγονὸς τῆς μεταφορᾶς στήν Κωνσταντινούπολη τῆς τιμίας Χειρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθο τρόπο: Ὅταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς πῆγε στήν πόλη Σεβαστή, ὅπου τάφηκε ὁ Πρόδρομος, παρέλαβε ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ τὸ δέξι του χέρι, τὸ μετέφερε στήν Ἀντιόχεια, ὅπου χάριτι Θεοῦ ἐπιτελοῦσε πολλὰ θαύματα. Ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, τὸ Ἱερὸ χέρι, μετακομίστηκε στήν Κωνσταντινούπολη τὸ 957, ἀπὸ τὸν διάκονο Ἰώβ. Ἐκεῖ ὁ φιλόχριστος αὐτοκράτορας, ἀφοῦ τὴν ἀσπάστηκε μὲ πολὺ σεβασμό, τὴν τοποθέτησε στά βασιλικὰ ἀνάκτορα. Ἡ συνάξῃ τῶν πιστῶν, σὲ ἀναμνήσῃ τοῦ γεγονότος τῆς μετακομιδῆς τῆς τιμίας Χεῖρας τοῦ Προδρόμου στήν Κωνσταντινούπολη, ἐτελεῖτο στήν περιοχὴ τοῦ Φορακίου (ἢ Σφωρακίου).
Ἐπίσης, σήμερα ἐορτάζουμε καὶ τὸ Θαῦμα τοῦ Προδρόμου στῇ Χίο κατὰ τῶν Ἄγαρηνῶν.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ᾽ἐγκωμίων· σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γάρ ὄντως καί Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καί ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καί τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεόν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καί παρέχοντα ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος πλάγιος β’.
Τήν σωματικήν σου παρουσίαν δεδοικώς ὁἸορδάνης, φόβῳἀπεστρέφετο· τήν προφητικήν δέ λειτουργίαν ἐκπληρῶν ὁἸωάννης, τρόμῳὑπεστέλλετο· τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις ἐξεπλήττοντο, ὁρῶσαί σε ἐν ῥείθροις σαρκί βαπτιζόμενον· καί πάντες οἱἐν τῷ σκότει κατηυγάζοντο, ἀνυμνοῦντες σέ τόν φανέντα, καί φωτίσαντα τά πάντα.
Μεγαλυνάριον
Χειρί σου βαπτίσας, ὦ Βαπτιστά, τὸν διὰ θαλάσσης, ἀγαγόντα τὸν Ἰσραήλ, Προφητῶν ἁπάντων, ὑπέρτερος ἐδείχθης· διὸἀνευφημοῦμεν τὴν θείαν χάριν σου.
