τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτη
Αὐτές τίς ἡμέρες ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος καλεῖται νά γιορτάσει ἢ μᾶλλον νά ζήσει ἀληθινὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς σωτηρίας καὶ τῆς λυτρώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὰ δεινὰ τῶν κακῶν καὶ τοῦ διαβόλου. Καλεῖται νά δεχθεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καὶ νά γεμίσει Θεία Χάρη καὶ Εὐλογία.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες, μᾶς καλοῦν νά ἀνοίξουμε τὰ ματία τῆς καρδίας καὶ να μελετήσουμε τὸ μεγάλο αὐτὸ μυστήριο, ποὺ κυριολεκτικὰ ἄλλαξε τῇ μορφῇ τοῦ κόσμου.
Ποῖος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου; Ὅλη ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων γιά τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου, περιέχεται στῇ φράσῃ τοῦ Μέγα Ἀθανασίου: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο, ἵνα τὸν ἄνθρωπον δεκτικὸν θεότητος ποιήσῃ». Ὁ Χριστὸς δέν ἦρθε στῇ γῆ, γιά νά μᾶς φέρει ἁπλὰ μιά νέᾳ διδασκαλίᾳ, ἀλλὰ νά μεταδώσει σὲ μᾶς τή Θείᾳ ζωῇ, τή ζωῇ τοῦ Θεοῦ. Νά μᾶς κάνει μετόχους Θείας Ζωῆς κατὰ χάρη. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸς κατὰ χάρη. Αὐτὸ εἶναι τὸ κεντρικὸ καὶ οὐσιῶδες νόημα τῆς μεγάλης αὐτῆς καὶ σημαντικῆς γιορτῆς.
Πρὶν ἀπὸ τή γεννήσῃ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὁ κόσμος ζοῦσε στό σκοτάδι τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας μὲ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις.
Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ του, εἶχε δυσάρεστες συνέπειες στή ζωὴ του. Ὅμως ὁ Θεὸς δέν ἐγκατέλειψε τὸ πλάσμα Του. Στόν κατάλληλο χρόνο στέλνει στή γῆ τὸν μονογενή του Υἱό, γιά νά σώσει τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. «Ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ, γ’ 38). Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἀπρόσιτος προσιτός, ὁ Θεὸς μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Μέγα καὶ παράδοξο τὸ μυστήριο. Ἦλθε στῇ γῆ ὄχι ὅπως αὐτὸς μποροῦσε ἀλλὰ ὅπως ἐμεῖς μπορούσαμε νά τὸν δοῦμε καὶ νά τὸν καταλάβουμε. Γι’ αὐτὸ ἔγινε ἄνθρωπος μὲ σάρκα γιά νά ἐπικοινωνήσει καλύτερα μὲ μᾶς. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικά: «Πῶς ἔγινε τοῦτο τὸ καταπληκτικὸ καὶ ἀξιοθαύμαστο; Ἕνεκα τῆς δικῆς Του ἀγαθότητας καὶ ὅπως ἕνας βασιλέας βγάζει τή βασιλική στολή καὶ σὰν ἁπλὸς στρατιώτης ῥίχνεται στή μάχη, γιά νά μὴ ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε μὲ ἀνθρωπίνη μορφή, γιά νά μὴν ἀναγνωρισθεῖ καὶ ἀποφύγει ὁ ἐχθρὸς τή συγκρούσῃ μαζὶ του, ἀλλὰ καὶ γιά νά μὴ φοβίσει τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ ἦρθε γιά νά τοὺς σώσει καὶ λυτρώσει».
Τελικὰ μιά εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἐξηγήσῃ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει πολὺ καθαρὰ αὐτὴ τὴν ἐξηγήσῃ, «Διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην, ἢν ἠγάπησεν ἡμᾶς», «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη». Μαζὶ μὲ τὸν μεγάλο Ἀπόστολο, κάθε πιστὸς βλέπει πίσω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο. Ἀγάπη πού ἔφθασε μέχρι τὸ Σταυρό.
Περιμένουμε τή μεγάλῃ γιορτὴ τῆς γεννήσεως. Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀναμένει τὴν ἀνταπόκριση τῆς δικῆς μας ἀγάπης. Μᾶς ἀγάπησε, να τὸν ἀγαπήσουμε καὶ ἐμεῖς. Νά τοῦ ἀνοίξουμε τὴν καρδία καὶ τή ζωή μας. Νά συνδεθοῦμε μαζὶ Του. Εἶναι ἀσφαλῶς ἡ μεγαλύτερη δωρεὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα ἂς εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς γεμάτη ἀπὸ τή Χάρη καὶ Εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
