Πνευματικὰ σταχυολογήματα

OSIOSISAAKSYROSΠνευματικὰ σταχυολογήματα

Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου

Συμβουλευτικοὶ λόγοι

Νὰ ἀγαπήσεις καὶ νὰ συμπονέσεις τοὺς φτωχούς, γιὰ νὰ ἐλεήσει καὶ σένα ὁ Θεός.

Νὰ μὴν πηγαίνεις κοντὰ σὲ φιλόνικους ἀνθρώπους, γιὰ νὰ μὴν ἀναγκασθεῖς νὰ βγεῖς ἀπὸ τὴ γαλήνη τοῦ Θεοῦ.

Νὰ μὴν ἀηδιάζεις μὲ τὴ δυσοσμία τῶν ἀρρώστων, καὶ μάλιστα τῶν φτωχῶν, ἐπειδὴ καὶ σὺ τὸ ἴδιο σῶμα φορᾶς.

Νὰ μὴν ἐπιπλήξεις αὐτοὺς ποὺ ἔχουν θλίψη στὴν καρδιά, γιὰ νὰ μὴ μαστιγωθεῖς μὲ τὸ ἴδιο τιμωρητικὸ ραβδί, καὶ θὰ ψάχνεις τότε ποιὸς νὰ σὲ παρηγορήσει, καὶ δὲ θὰ βρίσκεις κανέναν!

Νὰ μὴ χλευάσεις καὶ περιγελάσεις τὸν ἀκρωτηριασμένο, διότι ὅλοι θὰ πᾶμε στὸν τάφο, ὅπου δὲν ὑπάρχει διάκριση.

Νὰ συμπαθεῖς τους ἁμαρτωλούς, νὰ μισήσεις ὅμως τὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα τους, καὶ νὰ μὴν τοὺς καταφρονήσεις γιὰ τὰ ἐλαττώματά τους, μήπως καὶ σύ, ἀργότερα, πέσεις στὴν ἴδια παγίδα τῆς ἁμαρτίας.

Θυμήσου ὅτι ἔχεις τὴν κοινή, χωματένια, ἀνθρώπινη φύση, καὶ νὰ κάνεις τὸ καλὸ σὲ ὅλους ἀδιακρίτως.

Αὐτοὺς ποὺ ζητοῦν τὴν εὐχή σου, νὰ μὴν τοὺς μαλώνεις, καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀποστερεῖς ἀπὸ τὰ συμπονετικὰ καὶ παρηγορητικά σου λόγια, γιὰ νὰ μὴ χαθοῦν καὶ ζητήσει ὁ Θεὸς ἀπὸ σένα λόγο γιὰ τὶς ψυχές τους.

Νὰ μὴν ἀργολογεῖς, ἀλλὰ νὰ λὲς μόνο τὰ δέοντα καὶ τὰ ἀναγκαία.

Νὰ ἀρκεῖσαι στὰ πενιχρὰ ἐνδύματα, γιὰ νὰ προστατεύεις τὸ σῶμα σου.

Νὰ τρῶς εὐτελῆ φαγητά, γιὰ νὰ συντηρεῖται τὸ σῶμα σου σὲ καλὴ κατάσταση, καὶ νὰ ἀποφεύγεις τὴ γαστριμαργία.

Ἀνώτερη ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ διάκριση.

Μὴ διακόψεις τὸν ἄλλο, ἐνῷ μιλάει, καὶ ἀντιλογήσεις σὰν ἀμαθής, ἀλλὰ νὰ φέρεσαι μὲ σοφία καὶ αὐτοκυριαρχία.

Ὅπου κι ἂν βρεθεῖς, νὰ θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου μικρότερο καὶ ὑπηρέτη τῶν ἀδελφῶν σου.

Τρῶγε καὶ πῖνε μὲ ἐγκράτεια καὶ αὐτοκυριαρχία, ὅπως ἁρμόζει στὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν κάθεσαι στὴν τράπεζα, μὴν ἁπλώσεις μὲ ἀναίδεια τὸ χέρι σου καὶ πάρεις κάτι ποὺ βρίσκεται μπροστὰ στὸν ἀδελφό σου. Καὶ ἂν καθίσει κοντά σου κάποιος φιλοξενούμενος, παρακίνησε τὸν, μιὰ καὶ δυὸ φορές, νὰ φάει, καὶ βάλε τὸ φαγητὸ στὸ τραπέζι μὲ συστολὴ καὶ εὐπρέπεια, καὶ ὄχι μὲ ἀνήσυχο πρόσωπο.

Ἥσυχα ν’ ἀνοίγεις καὶ νὰ κλείνεις τὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ σου, καὶ τοῦ κελιοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου, νὰ μὴν μπεῖς σὲ κανένα κελί, προτοῦ νὰ κρούσεις τὴν θύρα ἀπ’ ἔξω. Πρῶτα ν’ ἀκούσεις ὅτι σὲ καλοῦν, καὶ τότε πέρασε μέσα, μὲ εὐλάβεια.

Ἐνῷ βαδίζεις στὸ δρόμο, μὴν προχωρεῖς μπροστὰ ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερούς σου· καὶ ἂν τύχει καὶ προχωρήσει μπροστὰ ὁ ἀδελφός σου, κάνε λίγο γρήγορα νὰ τὸν φτάσεις.

Ἐὰν ὁ ἀδελφός σου, ἐνῷ προχωρεῖτε, συναντήσει κάποιους καὶ μιλήσει μαζί τους, περίμενε τὸν καὶ μὴ τὸν βιάζεις νὰ σταματήσει τὴ συνομιλία. Καὶ κάτι ἄλλο. Ὁ ὑγιής, προτοῦ νὰ κουρασθεῖ ὁ ἄρρωστος, νὰ τοῦ λέει: Ἃς καθίσουμε νὰ ἀναπαυθοῦμε καὶ νὰ φᾶμε.

Μὴν ἐλέγξεις κανένα ἄνθρωπο γιὰ τὸ παράπτωμά του, ἀλλὰ νὰ θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου ὑπεύθυνο γιὰ ὅλα, καὶ γιὰ τὸ σφάλμα τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Ἂν εἶναι κάποια εὐτελὴς ἐργασία, νὰ τὴν κάνεις μὲ ταπεινοφροσύνη, καὶ νὰ μὴν τὴν ἀποφεύγεις μήτε νὰ παραιτεῖσαι, γιὰ νὰ τὴν κάνει ἄλλος.

Καλύτερα νὰ σὲ καταφρονήσουν, παρὰ νὰ καταφρονήσεις ἐσὺ τὸν ἄλλο. Καλύτερα νὰ ἀδικηθεῖς, παρὰ νὰ ἀδικήσεις.

Μὴν πηγαίνεις στὶς πλατεῖες, ὅπου συγκεντρώνονται καὶ μαλώνουν ἄνθρωποι ὀργίλοι καὶ φιλόνικοι, γιὰ νὰ μὴ γεμίσει θυμὸ ἡ καρδιά σου, καὶ κυριαρχήσει στὴν ψυχή σου τὸ σκοτάδι τῆς πλάνης.

Μὲ ἄνθρωπο ὑπερήφανο νὰ μὴ συγκατοικήσεις, γιὰ νὰ μὴ χάσει ἡ ψυχή σου τὴν ἐνέργεια καὶ τὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ γίνει κατοικητήριο παντὸς πονηροῦ πάθους.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Κωνσταντίνου Καρακόλη, «Ἀνθολόγιο ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ ἐμπειρία τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου». Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σέλ. 181.


Εκτύπωση   Email