ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
Στο μέσον της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Ορθόδοξος Εκκλησία προβάλει πανηγυρικώς στους πιστούς ανάμεσα σε λουλούδια τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, για να πάρουν δυνάμεις, ώστε να φθάσουν νικητές της αμαρτίας στην Κυριακή της λαμπροφόρου Αναστάσεως. Αυτόν τον Σταυρό του Κυρίου, ατενίζουν οι Χριστιανοί, αυτόν ασπάζονται, προσκυνούν και δοξάζουν, γι’ αυτόν καυχώνται και αγάλλονται. Διότι τον ατενίζουν ως θρόνο της Χάριτος, ως το μέσον σωτηρίας του κόσμου, ως την νίκη κατά του πονηρού και του άδου, ως την ανεξάντλητη πηγή θείας βοηθείας, ως την υψοποιό δύναμη από της γης στα ουράνια.
Αλλά υψώνουν τον Σταυρό και ως όπλο ακαταμάχητο και νικηφόρο στους ιερούς αγώνες «ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος». Και έχουν πάντοτε τον Σταυρό οι Έλληνες ως προστασία και απολύτρωση από βαρβάρων εχθρών, όπως και οι ήρωες του 1821. Τότε, κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού, όλοι μαζί με την δύναμη του Σταυρού επανεστάτησαν κατά των Αγαρηνών και με την δύναμη του Σταυρού νίκησαν και εθριάμβευσαν. Το μέγα θαύμα, η απελευθέρωση του σκλαβωμένου Γένους από τον επί τετρακόσια χρόνια Οθωμανικό ζυγό, οφείλεται στην χριστιανική πίστη των Ελλήνων. Είναι νίκη του Σταυρού αναντιρρήτως. Η φωνή της Ιστορίας αποδεικνύει το λόγου το αληθές. Ας την ακούσουμε.
Οι Μεγάλοι του Γένους Διδάσκαλοι, για να τονώσουν την αποσταμένη ελπίδα των ραγιάδων, τον Σταυρό προβάλλουν και για αυτόν ομιλούν και διδάσκουν. Ο Εθναπόστολος Πατροκοσμάς σε Θράκη και Μακεδονία, Θεσσαλία και Στερεά, Ήπειρο Νότια και Βόρεια και τα νησιά έστηνε Σταυρούς, όπου εκήρυττε. Και έλεγε ο άγιος των σκλάβων: «Ο τίμιος Σταυρός, αδελφοί μου, είναι αύλαξ όλης της γης. Ο τίμιος Σταυρός αγιάζει όλα τα πέρατα, όλα τα θεία και άγια των εκκλησιών. Ο Σταυρός αγιάζει την Θεία Λειτουργία και κάθε Ακολουθία…Ο Σταυρός είναι όπλο φωτεινό,…είναι ωσάν δίστομο σπαθίον» (Διδαχή Η’)
Αλλά και ο πρόδρομος της ελευθερίας, ο βάρδος της Επαναστάσεως και ενθομάρτυς Ρήγας Φεραίος με τους αφυπνιστικούς στίχους του τον Σταυρό υπεδείκνυε ως μέσον σωτηρίας και ήταν αυτός ο φλογερός του πόθος: «Στεριάς και του πελάγου να λάμψῃ ο Σταυρός/ κι εις την δικαιοσύνην να σκύψῃ ο εχθρός». Και καλούσε στην συνέχεια με το θούριό του τους σκλαωμένους: «Ελάτε μ’ ένα ζήλο σε τούτο το καιρό/ να κάνουμε τον όρκο επάνω στον Σταυρό/…Ψηλά στα μπαϊράκια σηκώστε τον Σταυρό!». Κι έγινε η προτροπή του πράξις. Με όπλο τον Σταυρό ερρίχθηκαν λαός και κλήρος στην φωτιά του πολέμου και αναδείχθηκαν ήρωες. Είχαν οι πολεμιστές τις σημαίες του στολισμένες με τον Σταυρό και ανάμεσα στην κλαγγή των όπλων και των κανονιών τον θόρυβο ακουγόταν δυνατά η πολεμική ιαχή: «ἐν τούτῳ τῷ Σταυρῷ νικῶμεν».
Την 10ην Απριλίου 1821 έγραφε από την ελευθερωμένη Καλαμάτα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στους επαναστάτες Γυθεάτες: «Ο εχθρός παντού κτυπείται και κατατροπούται από το λαμπρόν γένος μας…Ογλήγορα συν Θεῷ θέλῃ τον κατακυριεύσει η δύναμις του Τιμίου Σταυρού, το ανίκητο τρόπαιο, όμως θαρσείτε, δείξετε την προπατορική ανδρεία σας καθώς και ημείς εντεύθεν, διότι ο Θεός μεθ’ ημών εστίν».
Φλογερόν λόγον, γεμάτο από πίστη και φιλοπατρία και με τίτλο «Προτρεπτικός προς τους Έλληνας» έγραψε ο Μεγάλος Διδάσκαλος του Γένους Κωνσταντίνος Οικονομός ο εξ Οικονόμων και τον απέστειλε την 1η Οκτωβρίου 1821 προς τους αγωνιζομένους δια την ελευθερία. Έλεγε και αυτά: «Ο Ελληνικός αγών…είναι αγών της Εκκλησίας και του Σταυρού κατά της αιμοβόρου Ασεβείας…Της αληθινής υμών ελευθερίας χρυσή κρηπίς και βάσις ακράδαντος είναι η πατροπαράδοτος πίστις, η εις Χριστόν…Υπέρ της πίστεως του Ιησού πολεμείτε. Υπό του Σταυρού αυτού την σημαία είσθε συντεταγμένοι…Χωρείτε (προχωρείτε), ω άνδρες Έλληνες! Τον Σταυρόν εις την μίαν, και το ξίφος έχοντες εις την άλλην, πετάτε, ως άφυκτα (ανίκανα να διαφύγουν) βέλη της θείας οργής, κατά των κεφαλών των Αγαρηνών» (Κων. Οικονόμου εξ Οικονόμων «Λόγοι», τ. Α’, σσ. 298, 320, 325, Αθήναι 1971).
Το Αρχείο Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης κατέχει και την επιστολή του Οικονόμου Αντωνίου Αναγνωστοπούλου από την Αρκαδιάν (Κυπαρισσίαν), η οποία γράφει: «Η σάλπιγξ της ελευθερίας ήχησε και ο Σταυρός του Σωτήρος ημών προεπορεύετο των ηρωϊκών και καρτερικών όπλων μας. Οι αρχηγοί και οι καπετάνιοι ωδήγουν τας ελληνικάς φάλαγγας κατά των εχθρικών στιφών, οι δε κληρικοί προπορευόμενοι, ή συμπαρακολουθούντες, ενεψύχωναν διά του προσωπικού των παραδείγματος και διά των ψυχωφελών και πατριωτικών των συμβουλών, συντελούντες ουκ ολίγον εις την επιτυχίαν των ελληνικών όπλων και εις την πολυχρόνιον καρτερίαν, ης παραδείγματα σπάνια παρέχει η Ιστορία του ανθρωπίνου γένους».
Είχαν και οι ναυμάχοι Έλληνες ως όπλον τον Σταυρόν. Ο Κων. Κανάρης έκανε το σημείο του Σταυρού και έβαλε με τον Πιπίνο πλώρη εναντίον των εχθρών της Πατρίδος. Και τί φώναξε πριν να βάλει στο μπαρούτι φωτιά; «Τόν Σταυρόν σας και ρίξτε τους γάντζους». Έτσι τιμωρήθηκαν οι σφαγείς του Ελληνικού πληθυσμού της Χίου. Τί πάλι να αναφέρουμε για τον Ανδρέα Μιαούλη; Ο Εθνικός μας ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος σημειώνει για τον μεγάλο αυτό θαλασσινό νικητή: «Εν ουδεμία σχεδόν των πολλών επιστολών της εκθέσεως του Α. Μιαούλη δεν λείπει η μνεία «της βοηθείας του τιμίου Σταυρού» και του παναγάθου Θεού… Εν επιστολή προς τον Γεώργιο Κουντουριώτη από Μαραθοκάμπου (9 Οκτωβρίου) λέγει ότι τον «ελληνικόν στόλον η χάρις του τιμίου Σταυρού και η γενναιότης των Ελλήνων διαφυλάττουσιν ως κόρην οφθαλμού» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. 6, μέρος Α’, σσ. 85-86, Αθήναι 1925).
Έτσι πολέμησαν με όπλο τον Σταυρό και νίκησαν οι ήρωες του 1821. Ας τους μιμηθούμε και εμείς σήμερα στους πνευματικούς και εθνικούς αγώνες, για να συνεχίζεται ένδοξα η πορεία της Ελλάδος μέσα στην Ιστορία.