Ἐ­πι­πρέ­πει σοί, πῶς ἂν εἴ­ποις, Μα­ρί­να,

Σῶν αἱ­μά­των ἔ­ρευ­θος, ἃ ξί­φει χέ­εις.

Ἐ­βδο­μά­τη δε­κά­τη Μα­ρί­ναν κτᾶ­νε φά­σγα­νον ὀ­ξύ.

 

Χεὶρ δη­μί­ου τέ­μνει σὲ Μα­ρί­να ξί­φει,

Χεὶρ Κυ­ρί­ου χά­ρι­τι θεί­α δὲ στέ­φει.

Ἐ­βδο­μά­τη δε­κά­τη Μα­ρί­να δει­ρο­το­μή­θη.

    Ἡ Ἁ­γί­α Μα­ρί­να γεν­νή­θη­κε στὴν Ἀν­τι­ό­χει­α τῆς Πι­σι­δί­ας, στὰ χρό­νι­α τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Κλαυ­δί­ου τοῦ Β', τὸ 270 μ.Χ. Λί­γες μέ­ρες με­τὰ τὴ γέν­νη­σή της, ἡ μη­τέ­ρα της πέ­θα­νε, καὶ ὁ πα­τέ­ρας της Αἰ­δέ­σι­ος, ποὺ ἦ­ταν Ἱ­ε­ρέ­ας τῶν εἰ­δώ­λων, τὴν ἀ­νέ­θε­σε σὲ μί­α χρι­στια­νὴ γυ­ναί­κα, ἀ­πὸ τὴν ὁ­ποί­α ἡ Μα­ρί­να δι­δά­χθη­κε τὸ Χρι­στό. Ὅ­ταν ἔ­γι­νε 15 χρο­νῶν, ἀ­πο­κα­λύ­πτει στὸν πα­τέ­ρα της ὅ­τι εἶ­ναι χρι­στια­νή. Ἔκ­πλη­κτος αὐ­τὸς ἀπ' αὐ­τὸ ποὺ ἄ­κου­σε, μὲ μί­σος τὴ δι­έ­γρα­ψε ἀ­πὸ παι­δί του.

    Με­τὰ ἀ­πὸ και­ρό, ἔ­μα­θε γιὰ τὴ Μα­ρί­να καὶ ὁ ἔ­παρ­χος Ὀ­λύμ­βρι­ος, ποὺ δι­έ­τα­ξε νὰ τὴ συλ­λά­βουν γιὰ ἀ­νά­κρι­ση. Ὅ­ταν τὴν εἶ­δε μπρο­στά του, θαύ­μα­σε τὴν ὀ­μορ­φιά της καὶ προ­σπά­θη­σε νὰ τὴν πεί­σει μὲ κά­θε τρό­πο νὰ ἀρ­νη­θεῖ τὸ Χρι­στὸ καὶ νὰ γί­νει σύ­ζυ­γός του. Μά­ται­α, ὅ­μως. Ἡ Ἁ­γί­α Μα­ρί­να σὲ κά­θε προ­σπά­θει­α τοῦ Ὀ­λυμ­βρί­ου ἀν­τέ­τασ­σε τὴ φρά­ση: «Εἶ­μαι χρι­στια­νή». Τό­τε ὁ σκλη­ρὸς ἔ­παρ­χος δι­έ­τα­ξε νὰ τὴν ξα­πλώ­σουν στὴ γῆ, καὶ τὴν κα­τα­ξέ­σχι­σε ἄ­σπλα­χνα μὲ ρα­βδιὰ τό­σο, ὥ­στε ἡ γῆ ἔ­γι­νε κόκ­κι­νη ἀ­πὸ τὸ αἷ­μα ποὺ ἔ­τρε­ξε. Ἔ­πει­τα, ἐ­νῶ αἱ­μορ­ρα­γοῦ­σε, τὴν κρέ­μα­σε γιὰ πολ­λὴ ὥ­ρα καὶ με­τὰ τὴ φυ­λά­κι­σε.

   Μέ­σα στὴν φυ­λα­κὴ μά­λι­στα συ­νέ­βη τὸ ἑ­ξῆς: ὁ διά­βο­λος με­τα­μορ­φω­μέ­νος σὲ ἄ­γρι­ο δρά­κον­τα, προ­σπά­θη­σε νὰ κά­νει τὴν ἁ­γί­α νὰ φο­βη­θεῖ. Αὐ­τὴ ὅ­μως προ­σευ­χή­θη­κε στὸν Θε­ὸ καὶ ἀ­μέ­σως ὁ δρά­κον­τας ἄλ­λα­ξε μορ­φὴ καὶ ἔ­γι­νε ἕ­νας μαῦ­ρος σκύ­λος καὶ τό­τε ἡ ἁ­γί­α ἅρ­πα­ξε ἕ­να σφυ­ρὶ καὶ χτυ­πών­τας τὸν στὸ κε­φά­λι καὶ τὴν ρά­χη τὸν τα­πεί­νω­σε.

  Ὅ­ταν γιὰ δεύ­τε­ρη φο­ρὰ τὴν ἐ­ξέ­τα­σε καὶ δι­α­πί­στω­σε ὅ­τι ἡ πί­στη τῆς Ἁ­γί­ας Μα­ρί­νας ἦ­ταν ἀ­με­τα­κί­νη­τη στὸ Χρι­στό, τὴν ἔ­κα­ψε μὲ ἀ­ναμ­μέ­νες λαμ­πά­δες. Ἀλ­λὰ οἱ πλη­γές της μὲ θαῦ­μα ἔ­κλει­σαν, καὶ αὐ­τὸ εἶ­χε σὰν ἀ­πο­τέ­λε­σμα πολ­λοὶ πα­ρευ­ρι­σκό­με­νοι νὰ γί­νουν χρι­στια­νοί. Μπρο­στὰ σ' αὖ­τον τὸν κίν­δυ­νο ὁ ἔ­παρ­χος τε­λι­κὰ ἀ­πο­κε­φά­λι­σε τὴ Μα­ρί­να, ποὺ ἔ­τσι πῆ­ρε τὸ ἄ­φθαρ­το στε­φά­νι τῆς αἰ­ώ­νι­ας δό­ξας.

   Τὰ ἅ­γι­α λεί­ψα­νά της φυ­λά­γον­ταν στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη μέ­χρι τὴν πρώ­τη ἅ­λω­σή της ἀ­πὸ τοὺς Λα­τί­νους, τὸ 1204 μ.Χ., ἐ­νῶ σύμ­φω­να μὲ ἄλ­λες πη­γὲς βρί­σκον­ταν μέ­χρι τὸ 908 μ.Χ. στὴν Ἀν­τι­ό­χει­α καὶ στὴν συ­νέ­χει­α με­τα­φέρ­θη­καν στὴν Ἰ­τα­λί­α. Σή­με­ρα, τὰ ἅ­γι­α λεί­ψα­να τῆς Ἁ­γί­ας Μα­ρί­νας, φυ­λά­γον­ται στὴν Ἀ­θή­να, σὲ Να­ὸ ποὺ φέ­ρει τὸ ὄ­νο­μά της ἐ­νῶ ἡ χεί­ρα της ἔ­χει με­τα­φερ­θεῖ στὴ Μο­νὴ Βα­το­πε­δί­ου στὸ Ἅ­γι­ο Ὅ­ρος.

       Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ο­ν  

Ἦ­χος πλ. α’. Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον.

Μνη­στευ­θεῖ­σα τῷ Λό­γω Μα­ρί­να ἔν­δο­ξε, τῶν ἐ­πι­γεί­ων τὴν σχέ­σιν πά­σαν κα­τέ­λι­πες, καὶ ἐ­νή­θλη­σας λαμ­πρῶς ὡς καλ­λι­πάρ­θε­νος· τὸν γὰρ ἀ­ό­ρα­τον ἐ­χθρὸν κα­τε­πά­τη­σας στερ­ρῶς ὀ­φθέν­τα σοὶ Ἀ­θλη­φό­ρε. Καὶ νῦν πη­γά­ζεις τῷ κό­σμω τῶν ἰ­α­μά­των τὰ δω­ρή­μα­τα.

      Κον­τά­κι­ον

Ἦ­χος γ’. Ἡ Παρ­θέ­νος σή­με­ρον.

Παρ­θε­νί­ας κάλ­λε­σι, πε­ποι­κιλ­μέ­νη παρ­θέ­νε, ἀ­κη­ρά­τοις στέμ­μα­σιν, ἐ­στε­φα­νώ­θης Μα­ρί­να, αἵ­μα­σι, τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου δὲ φοι­νι­χθεῖ­σα, θαύ­μα­σι κα­τα­λαμ­πρύν­θης τῶν ἰ­α­μά­των, καὶ τῆς νί­κης τὰ βρα­βεῖ­α, ἐ­δέ­ξω Μάρ­τυς χει­ρὶ τοῦ Κτί­στου σου.

     Ὁ Οἴ­κος

Τῷ νυμ­φί­ω Χρι­στῷ, ἔ­ρω­τι τῆς καρ­δί­ας σου ἀ­πὸ βρέ­φους σε­μνὴ πυρ­πο­λη­θεῖ­σα, ἔ­δρα­μες, δορ­κὰς ὡς δι­ψώ­σα πη­γαῖς ἀ­ει­ρύ­τοις, Παρ­θε­νο­μάρ­τυς, καὶ τὴ ἀ­θλή­σει σε­αυ­τὴν συν­τη­ρή­σα­σα, ἐν τῷ ἀ­φθάρ­τω ὄν­τως τοῦ Κτί­στου σου, νύμ­φη εὐ­κλε­ής, θα­λά­μω ἔ­φθα­σας ἐ­στο­λι­σμέ­νη, πε­ποι­κιλ­μέ­νη, στε­φα­νη­φό­ρος, νι­κη­τὴς λαμ­πα­δη­φό­ρος, εὐ­θα­λής, ἀ­φθάρ­του νυμ­φῶ­νος τυ­χοῦ­σα, καὶ δε­ξα­μέ­νη ὡς χρυ­σί­ον, βρα­βεῖ­α νί­κης τῆς σῆς ἀ­θλή­σε­ως.

Με­γα­λυ­νά­ρι­ον

Τὴν Λαμ­πά­δα πάν­τες Τὴ φα­ει­νήν, καὶ τῆς παρ­θε­νί­ας, τὸν ἀ­σύλ­λη­τον θυ­σαυ­ρόν, τὴ νύμ­φη Κυ­ρί­ου, καὶ Ἄ­σπι­λον Ἀ­μνά­δα, Μα­ρί­ναν τὴν ἁ­γί­αν, ὕ­μνοις τι­μή­σω­μεν.