Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

 

    Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

    Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεόςμας, εὐδόκησενὰ μεταθέσητὴνπαναγίανκαὶ πανάμωμονμητέρατου ἀπὸ τὸνκόσμοναὐτὸνεἰςτὴνΒασιλείαντου, προκειμένουνὰ λάβητὸν ἄφθαρτονστέφανοντῶν ὑπερφυῶν ἀγώνωνκαὶ ἀρετῶντης, νὰ τὴντοποθετήσηθεομητροπρεπῶς«ἐκδεξιῶντου, περιβεβλημένηνμὲ πορφύρανκαὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξηΒασίλισσανπάντωντῶνκτισμάτων, ὁδηγῶναὐτὴνεἰςτὸ ἐσώτεροντοῦ καταπετάσματοςκαὶ ἐγκαθιστῶνεἰςτὰ ἐπουράνια Ἅγιατῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκτῶνπροτέρωντὴν ἔνδοξοναὐτῆςμετάστασιν. 
Ἀπέστειλεπάλινεἰςαὐτὴντὸν ἀρχάγγελονΓαβριὴλγιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλητὴν ἔνδοξον ἐκδημίαντης, καθὼς ἄλλοτετὴνθαυμαστὴναὐτῆςσύλληψιν. 

      Τὴν ἐπεσκέφθηλοιπὸν ὁ ἀρχάγγελοςκαὶ τῆς ἐπέδωσε ἕνακλάδονφοίνικος, σύμβολοντῆςνίκης, τὸ ὁποῖονεἶχε ἄλλοτεχρησιμοποιήσει ὁ λαὸς ὑποδεχόμενοςεἰςτὴν ἹερουσαλὴμτὸνΥἱόντης, τὸννικητὴντοῦ θανάτουκαὶ ἐξολοθρευτὴντοῦ Ἅδου. 

Ὁμοίωςκαὶ τώρα ὁ ΓαβριὴλδίδειαὐτὸντὸνκλάδονεἰςτὴνΠαρθένον, ὡςσύμβολοντῆςνίκηςκατὰ πάντωντῶνδεινῶνκαὶ τῆςκαταλύσεωςτοῦ θανάτου, λέγοντας·«Ὁ Κύριοςκαὶ Υἱόςσουσὲ προσκαλεῖ: Ἔφθασε ἡ ὥρανὰ ἔλθηςπλησίονμου, ὦ καλὴ μῆτερμου ( Ἆσμ. ἀσμ. β΄, 10 καὶ 13). 

Γιὰ τοῦτομὲ ἀπέστειλεπάλινὰ σοῦ ἀνακοινώσω, ὦ «εὐλογημένη ἐνγυναιξί», ὅτισήμεραθὰ εὐφράνης, ὦ Κεχαριτωμένη, τὶςοὐράνιεςστρατιὲςμὲ τὴν ἄνοδόνσουκαὶ θὰ λαμπρύνηςπερισσότεροντὶςψυχὲςτῶν ἁγίων, καθὼς ἔπλησεςεὐφροσύνηςτοὺςεὑρισκομένουςεἰςτὴνγῆν. Ἀγάλλουκαὶ σὺ μαζίτουςκαθὼς ἄλλοτετὸ εἶχεςφανερώσει, διότι ἀπὸ τώραθὰ σὲ μακαρίζουνεἰςτοὺςαἰῶνας ὅλατὰ λογικὰ κτίσματα, «πᾶσαιαἱ γενεαί». «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριοςμετὰ σοῦ». Οἱ προσευχὲςκαὶ οἱ ἱκεσίεςσου ἀνέβησανεἰς τὸνοὐρανόν, πρὸςτὸνΥἱόνσου, ὅθενκατὰ τὸ αἴτημάσουσὲ προστάζεινὰ ἀφήσηςτὸνκόσμοναὐτὸνκαὶ νὰ ἀνέλθηςεἰςτὰ οὐράνιασκηνώματαγιὰ νὰ εἶσαιαἰωνίωςμαζίτου, εἰςτὴν ἀληθινὴνκαὶ αἰωνίανζωήν». 

 

Καθὼς ἤκουσε ἡ ἁγίαΘεοτόκοςτοὺςλόγουςτούτους ἐπλήσθηχαρᾶςκαὶ ἔδωσεεἰςτὸν ἄγγελοντὴν ἰδίαν, ὅπωςκαὶ παλαιά, ἀπόκρισιν: «Ἰδοὺ ἡ δούληΚυρίου, γένοιτόμοι—καὶ τώρα—κατὰ τὸ ρῆμασου⋅καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λουκ. α΄, 38). 

    Τότε ἡ ὑπερευλογημένηκαὶ ἔνδοξοςΘεοτόκοςΜαρία ἠγέρθηκαὶ ἀγαλλομένη ἐπορεύθηεἰςτὸ ὄροςτῶν Ἐλαιῶνγιὰ νὰ ἀπευθύνηπρὸςτὸνΚύριον ἐν ἡσυχίᾳ τὶςεὐχαριστίεςκαὶ τὰ αἰτήματάτηςγι’αὐτὴντὴν ἰδίανκαὶ γιὰ τὸνκόσμον ὅλον. 

Ὅταν ἀνέβηεἰςτὸ ὄρος, ὕψωσετὰ χέριακαὶ προσέφερετὴνλογικὴνλατρείανεἰςτὸνΥἱόντης, τὶςδεήσειςκαὶ τὶςεὐχαριστίεςτης. Συνέβητότε ἕναμέγαθαῦμα, τὸ ὁποῖονγνωρίζουν ἐκεῖνοιποὺ ἠξιώθησαντῆςτοιαύτης ἐμπειρίαςκαὶ δι’αὐτῶν ἔφθασε ἕως ἐμᾶς. 

Ἐνῷ, δηλαδή, προσηύχετοκαὶ παρακαλοῦσετὸνΚύριονμέσαεἰςμίανπραγματικὴνμυσταγωγίαν, ὅλατὰ ἐκεῖ εὑρισκόμεναδένδρα ἔκλινανπρὸςτὴνγῆνκαὶ τὴνπροσεκύνησαν. Ὅταν ἐτελείωσετὴν ἱκεσίανκαὶ τὴνεὐχαριστίαντης, πλημμυρισμένη ὅλη ἀπὸ Θεὸν ἐπέστρεψεεἰςτὴνΣιών. 

     Εὐθὺς ἀμέσως ὁ Κύριος ἀπέστειλε ἐπὶ νεφέληςτὸνεὐαγγελιστὴνκαὶ Θεολόγον Ἰωάννην, καθ’ ὅτι ἡ ἁγίαΠαρθένοςεἶχεμεγάλην ἐπιθυμίαννὰ τὸν ἰδῆ, δεδομένου ὅτι ὁ Κύριοςτοὺςεἶχεσυνδέσειδι’υἱοθεσίας. Ἡ ἐξ ὅλωντῶνγυναικῶν ὑπερευλογημένηκαθὼςτὸνεἶδε ἐχάρη ἀκόμηπερισσότερονκαὶ ἐζήτησενὰ προσευχηθοῦν. 

Μετὰ τὴνεὐχὴν ἡ ἁγία καὶ ἀειπάρθενοςΒασίλισσα ἀνεκοίνωσεεἰςτὸν Ἰωάννηνκαὶ εἰςτὶς ἐκεῖ παρευρισκόμενεςπαρθένουςτὸ νέονμήνυματοῦ ἀρχαγγέλουποὺ ἀφοροῦσετὴνμετάθεσίντηςκαὶ τοὺς ἔδειξετὸνκλάδοντοῦ φοίνικοςτὸν ὁποῖονπαρέλαβε ἀπὸ αὐτόν. 

    Παρήγγειλε νὰ ἑτοιμάσουν τὸνοἶκοντης, νὰ ἀνάψουνλαμπάδεςκαὶ νὰ θυμιάσουν, διότιτὸνεἶχε ἤδηδιακοσμήσει ὡς ἄλλοννυμφικὸνθάλαμονεἰςτὸν ὁποῖονθὰ ὑπεδέχετοτὸν ἀθάνατονΝυμφίον, τὸνπαντευλόγητονΥἱόντης, τὸν ὁποῖονπροσδοκοῦσεμὲ μίαν ἀκατάσχετον ἐλπίδα. Ὅταν ὅλα ἐτακτοποιήθησαν, ἐγνωστοποίησεεἰςτοὺςσυνοδοὺςκαὶ τοὺςγνωστούςτηςτὸ ἐπικείμενονμυστήριοντῆςΜεταστάσεώςτηςκαὶ ἐκεῖνοι ἀμέσωςτὴνπεριεκύκλωσανκλαίονταςκαὶ θρηνώνταςγιὰ τὸν ἀποχωρισμόντους, καθ’ ὅτιμετὰ Θεὸναὐτὴνεἶχαν ἐλπίδακαὶ βοήθειαν. 

Ἡ ἀδελφή τους ὅμως, ἡ Θεομήτωρκαὶ Βασίλισσα, τοὺςπαρηγοροῦσε ἕναν ἕνανχωριστὰ καὶ ὅλουςμαζὶ καὶ τοὺς ἀπηύθηνε ἕνασυγκινητικὸνχαιρετισμὸνλέγουσα: «Χαίρετε, τέκναμουεὐλογημένακαὶ μὴ κάμετετὴνμετάστασίνμου ἀφορμὴνθρήνου, ἀλλὰ πλησθῆτε ἀγαλλιάσεως, διότι ἔρχεται ἡ αἰώνιοςεὐφροσύνη, ὁ Κύριόςμουκαὶ Υἱόςμουκαὶ ἡ Χάριςκαὶ τὸ ἔλεόςτουθὰ εἶναιπάντοτεμαζίσας». 

 

Ἐκοίταξε ἔπειτατὸνεὐαγγελιστὴν Ἰωάννηνκαὶ τοῦ εἶπενὰ δώσητὴν ἐσθῆτακαὶ τὸ μαφόριόντηςεἰςτὶςδύοχῆρεςοἱ ὁποῖεςτὴν ὑπηρετοῦσαν. Ἐνσυνεχείᾳ τοὺς ἐφανέρωσετὰ μυστήριατῆς ἐκδημίαςτηςκαὶ τῆς ἐπ’εὐκαιρίᾳ αὐτῆςθείας ἐπισκέψεως, καθὼςκαὶ τὴνσημασίαν τοῦ κάθεγεγονότος. Ἔπειτα ἐκανόνισετὰ τῆςκηδείαςκαὶ τοὺςπαρήγγειλεπὼςνὰ τὴνμυρώσουνκαθὼςκαὶ ποῦ νὰ θάψουντὸ πανάσπιλονσῶματης. 

     Μετὰ ταῦτα ἡ ἔνδοξοςΘεομήτωρ ἀνεκλίθηεἰς ἕνακράββατον, τὴνκλίνην ἐκείνηντὴν ὁποίανκαθ’ ἑκάστηννύκτα ἔλουζεμὲ τὰ δάκρυατῶν ὀφθαλμῶντης ἀπὸ ἀγάπηνπρὸςτὸνΥἱόντης ἸησοῦνΧριστὸνκαὶ τὴν ἐλάμπρυνεμὲ τὶςπροσευχὲςκαὶ τὶςδεήσειςαὐτῆς. Κατόπιν ἐζήτησεκαὶ πάλιννὰ ἀνάψουντὶςλαμπάδες. Οἱ δὲ ἐκεῖ συγκεντρωμένοιπιστοί, αἰσθανόμενοι ὅτι ἐγγίζει ἡ ὥρατῆς ἐκδημίαςτῆςμητρὸςαὐτῶνΠαναγίαςΠαρθένου, ἐξέσπασανεἰςλυγμούς. 

     Ἔπεσανεἰςτὸ ἔδαφοςκαὶ τὴν ἱκέτευαννὰ μὴ τοὺς ἀφήση ὀρφανούς. Ἐὰν ὅμως ἦταν ἀναπόφευκτος ἡ ἀναχώρησίςτης ἀπὸ τὸνκόσμοναὐτόν, νὰ τοὺςσυνοδεύηεἰςτὸ ἑξῆςμὲ τὴνΧάρινκαὶ τὶςπρεσβεῖεςτης. Ἡ ἁγίαΘεοτόκος ἤνοιξετότετὸ ἀμόλυντονκαὶ καθαρώτατονστόματηςκαὶ τοὺςεἶπε: «Ἡ εὐδοκίατοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου ἐπ’ ἐμέ⋅«οὗτόςμουΘεὸςκαὶ δοξάσωαὐτόν⋅Θεὸςτοῦ Πατρόςμουκαὶ ὑψώσωαὐτόν» ( Ἐξοδ. ιε΄, 2). Αὐτὸςεἶναι ὁ Υἱόςμου, ὁ ὁποῖος κατὰ σάρκα ἐγεννήθη ἀπὸ ἐμέ, ὅμωςπατὴραὐτοῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ καὶ τῆςμητρὸςαὐτοῦ δημιουργός. Γιὰ τοῦτοποθῶ νὰ πορευθῶ πρὸςαὐτόν, ὁ ὁποῖοςχορηγεῖ εἰςπάνταςτὸ εἶναικαὶ τὴνζωήν. Παρ’ ὅλονδὲ ποὺ θὰ ὑπάγω ἐκεῖ πλησίοντου, δὲνθὰ παύσωνὰ παρακαλῶ καὶ νὰ πρεσβεύω ὑπὲρ ὑμῶνκαὶ ὑπὲρπάντωντῶνχριστιανῶνκαὶ τοῦ κόσμουπαντός, οὕτως ὥστε ὁ φιλάνθρωποςΚτίστης, κατὰ τὸ μέγα ἔλεόςτου, νὰ εὐσπλαγχνίζεται ὅλουςτοὺςπιστούς, νὰ τοὺς ἐνισχύηκαὶ νὰ τοὺςκαθοδηγῆ εἰςτὸνδρόμοντῆς ἀληθινῆςζωῆς·νὰ μεταστρέφη τοὺς ἀπίστουςκαὶ νὰ τοὺςσυμπεριλάβη ὅλουςεἰςμίανποίμνην ( Ἰωάν., ι΄16), καθ’ ὅτι ὡςκαλὸςΠοιμὴν ἔδωσετὴνψυχὴναὐτοῦ ὑπὲρτῶνπροβάτωντου, γνωρίζειδὲ τὰ ἰδικάτουκαὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ αὐτά». 

Καὶ καθὼς ἡ ὑπερευλογημένημήτηρτοῦ Χριστοῦ τοιουτοτρόπως ὡμιλοῦσεκαὶ συγχρόνωςτοὺςεὐλογοῦσε, ἠκούσθηαἴφνηςδυνατὴ βροντὴ καὶ ἐνεφανίσθημίανεφέληφερομένη ἀπὸ γαλήνιαναὔρα. Ἀπὸ τὴνμεγαλειώδηαὐτὴννεφέλην, ἤρχισαννὰ πίπτουνεἰςτὴνγῆν ὡςσταγόνεςμυριπνόουδρόσουοἱ ἅγιοι ἔνδοξοιμαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοιτοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ, συνερχόμενοι«ἐπὶ τὸ αὐτό» ἀπὸ τὰ πέρατατῆςοἰκουμένηςεἰςτὴναὐλὴντῆςΠαναγίαςΠαρθένουκαὶ ΘεοτόκουΜαρίας. Ἀμέσως ὁ εὐαγγελιστὴςκαὶ Θεολόγος Ἰωάννης, ἀφοῦ τοὺς ὑπεδέχθηκαὶ ἤρεματοὺς ἐχαιρέτισε, τοὺς ὡδήγησε ἐνώπιον τῆς ὑπεραγίαςκαὶ μακαρίαςΠαρθένου. Δὲν ἦλθανμόνονοἱ δώδεκα, ἀλλὰ καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺςπολυάριθμουςμαθητάςτωνοἱ ὁποῖοιεἶχαν ἐπιλεγῆ καὶ ἀξιωθῆ τῆς ἀποστολικῆςδιαδοχῆς, ὅπωςμᾶςτὸ δηλώνει ὁ μέγαςΔιονύσιος ὁ ἈρεοπαγίτηςεἰςτὴνπρὸςΤιμόθεον ἐπιστολήντου. 

Λέγει, δηλαδή, ὅτιαὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Διονύσιοςμαζὶ μὲ τὸνΤιμόθεον, τὸν Ἱερόθεονκαὶ ἄλλους ὁμοψύχουςτων ἔφθασαν ἐκεῖ μὲ τοὺς Ἀποστόλουςγιὰ τὴν ἐκδημίαντῆςΒασιλίσσης. Εἰσῆλθαν, λοιπόν, καὶ παρέστησαν ἐνώπιόντηςκαὶ τὴνπροσεκύνησανμετὰ δέουςκαὶ ἄκραςεὐλαβείας. Ἡ δὲ μακαρίακαὶ ΠαναγίαΠαρθένοςτοὺςεὐλόγησεκαὶ τοὺς ἀνήγγειλετὴν ἀναχώρησίντης ἀπὸ τὸνκόσμοναὐτόν. 

Τοὺςδιηγήθη ἐπίσηςπερὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆςκοιμήσεώςτης ἐκμέρουςτοῦ ἀρχαγγέλου, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδειξετὸ ἐπινίκιον σύμβολον τῆςΜεταστάσεώςτης, τὸνκλάδονδηλαδὴ τοῦ φοίνικοςτὸν ὁποῖοντῆς ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸςτῶν ἀγγέλων, τοὺς ἐπαρηγόρησεκαὶ πάλιτοὺςεὐλόγησε, ἐνισχύουσακαὶ στηρίζουσααὐτοὺςεἰςτὴν ὁλοκλήρωσιντοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. 

    ἈπεχαιρέτισετὸνΠέτρον καὶ τὸνΠαῦλονκαθὼςκαὶ ὅλουςτοὺςλοιπούς, λέγονταςπρὸςαὐτούς: «Χαίρετετέκνα, φίλοικαὶ μαθηταὶ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου. Εἶσθεμακάριοι, ποὺ ἔχετεκριθῆ ἄξιοινὰ γίνετεμαθηταὶ τοῦ εὐλογητοῦ καὶ ἐνδόξουΚυρίουκαὶ Δεσπότου, ὁ ὁποῖοςσᾶς ἐνεπιστεύθη τὴνδιακονίαντοιούτωνμεγίστωνμυστηρίωνκαὶ σᾶς ἐξέλεξεσυμμετόχουςτῶνδιωγμῶνκαὶ τῶνΠαθῶναὐτοῦ, γιὰ νὰ σᾶς ἀξιώσηνὰ γίνετεκοινωνοὶ καὶ τῆςδόξηςκαὶ Βασιλείαςτου ὅπωςσᾶςτὸ ὑπεσχέθηκαὶ τὸ οἰκονόμησε ὁ ἴδιος, ὁ Βασιλεὺςτῆςδόξης». 

Τοὺς ἐξέθεσε δὲ μίαντοιαύτηνεὐλογημένηνδιδασκαλίαν ἀνάλογοντοῦ ὕψουςτῆςδόξηςτηςκαὶ ἀφοῦ ὥρισετὶςτελευταῖεςλεπτομέρειεςσχετικῶςμὲ τὴνκηδείανκαὶ τὴνταφήντης, ὕψωσετὰ χέριαεἰςτὸνοὐρανὸνκαὶ ἤρχισενὰ εὐχαριστῆ τὸνΚύριον ὡς ἑξῆς: 

     Εὐλογῶ σε, τὸν Βασιλέα τοῦ παντὸςκαὶ μονογενῆ Υἱὸντοῦ ἀνάρχουΠατρός, τὸν ἀληθινὸνΘεὸν ἐκΘεοῦ ἀληθινοῦ, διότιεὐδόκησες, εὐαρεστῶντὸνΠατέραδι’ ἄφατονφιλανθρωπίαννὰ σαρκωθῆς ἀπὸ ἐμὲ τὴνδούληνσουμὲ τὴνσυνδρομὴντοῦ ἉγίουΠνεύματος. 

Εὐλογῶ σε, τὸνχορηγὸν κάθε εὐλογίαςκαὶ φωτοπάροχον, τὸναἴτιονπαντὸς ἀγαθοῦ καὶ εἰρηνάρχην, ποὺ μᾶς ἐχάρισεςτὴν ἐπίγνωσίνσουκαὶ τοῦ ἀνάρχουΠατρὸςκαὶ τοῦ συναϊδίουκαὶ ζωοποιοῦ Πνεύματος.
Εὐλογῶ σε, γιὰ τὸ ὅτιεὐηρεστήθηςνὰ κατοικήσηςεἰςτὴνκοιλίανμου ἀνεκλαλήτως.
Εὐλογῶ σε, διότι ἠγάπησεςτὴν ἀνθρωπίνηνφύσιν, μέχριτοῦ σημείουνὰ ὑπομείνηςπρὸςχάρινμαςτὸνΣταυρὸνκαὶ τὸνθάνατον, καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασίνσουνὰ ἀναστήσηςτὴνφύσινμας ἀπὸ τὰ ἔγκατατοῦ Ἅδου, νὰ τὴν ἀναβιβάσηςεἰςτὸνοὐρανὸνκαὶ νὰ τὴνδοξάσηςμὲ δόξαν ἀσύλληπτον.
Εὐλογῶ σεκαὶ μεγαλύνωτοὺςλόγουςσου, τοὺς ὁποίουςμᾶςπαρέδωσες ἐνπάσῃ ἀληθείᾳ καὶ πιστεύωεἰςτὴν ἐκπλήρωσιν ὅλωντῶνπρὸς ἐμὲ ἐπαγγελιῶνσου».
    Ὅταν ἡ ἁγίακαὶ ὑπερευλογημένηΘεοτόκος ἐτελείωσετὸναἶνονκαὶ τὴνπροσευχήντης, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, κινούμενοι ὑπὸ τοῦ ἉγίουΠνεύματος, ἤρχισαννὰ ὁμιλοῦν, νὰ ἀνυμνοῦνκαὶ νὰ δοξολογοῦν, ὁ καθεὶς ἀναλόγωςτῆς ἱκανότητόςτουκαὶ τοῦ θείουφωτισμοῦ.
Ἐγκωμίασανκαὶ ἀνύμνησαντὴν ἀπροσμέτρητονγενναιοδωρίαντῆςθείαςκυριαρχίαςκαὶ μὲ τὴν θαυμαστὴνθεολογίαντουςεὔφραναντὴνκαρδίαντῆς ὑπερενδόξουΘεομήτορος, καθώςμᾶςπαρέδωσε ὁ προαναφερθεὶς ἅγιοςΔιονύσιοςεἰςτὸ κεφάλαιον ὅπουκαταδεικνύειτὴνδύναμιντῶνεὐχῶνκαὶ τῆςθεολογίαςποὺ ἐξέφρασεπανευλαβῶς ὁ μακάριος Ἱερόθεος [Εἰςτὸ Περὶ θείων ὀνομάτων: «Τίς ἡ τῆςεὐχῆςδύναμιςκαὶ περὶ τοῦ μακαρίου Ἱεροθέουκαὶ περὶ εὐλαβείαςκαὶ συγγραφῆςθεολογικῆς», Ρ.G. 3, 681D].
      Μετὰ ταῦτα ἡ ἁγίαΠαρθένοςτοὺςεὐλόγησεγιὰ μίαν ἀκόμηφορὰνκαὶ ἡ καρδίατης ἐπλήσθηθείαςπαρηγορίας. Καὶ ἰδού, ἔλαβεχώραν ἡ μεγαλειώδηςκαὶ θαυμαστὴ ἄφιξιςΧριστοῦ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ αὐτῆς, συνοδευομένου ἀπὸ ἀναρίθμητεςστρατιὲς ἀγγέλωνκαὶ ἀρχαγγέλων, καθὼςκαὶ ἀπὸ ἄλλατάγματα, Σεραφίμ, Χερουβὶμκαὶ Θρόνους⋅ ὅλοιοἱ ἄγγελοιπαρίσταντο ἐνώπιοντοῦ Κυρίουμετὰ φόβου, καθ’ ὅσον«ὅπουβασιλέωςπαρουσία, καὶ ἡ τάξιςπαραγίγνεται».
Ἡ ὑπεραγίαΘεοτόκος ἐγνώριζε ὅλααὐτὰ ἐκτῶν προτέρων, τὰ προσδοκοῦσεμὲ ἀκράδαντον ἐλπίδα⋅γιὰ τοῦτο ἔλεγε: «πιστεύω ὅτι ὅλεςοἱ πρὸς ἐμὲ ὑποσχέσειςσουθὰ πραγματοποιηθοῦν».
      Ἀκολούθωςεἶδανκαὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐμφανῶς, εἶδαν ἔκπληκτοιτὴνθεϊκήντουδόξαν, ὁ καθεὶςβέβαια ἀναλόγωςτῆςδυνατότητος αὐτοῦ. Ἡ παροῦσα ἔλευσιςτοῦ Κυρίου ἦτανμεγαλοπρεπεστέρακαὶ φοβερωτέρατῆςπρώτης, καθ’ ὅτιτώρα ἐνεφανίσθηλαμπρότεροςτῆς ἀστραπῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπὶ τοῦ ΘαβὼρΜεταμορφώσεώςτου, εἰςτὴν ὁποίανδὲν ἔδειξεπαρὰ τὴνφυσικήντουδόξαν, διότιμετὰ τὴν Ἀνάληψιν ὁ Χριστὸςεἶναι ἀπρόσιτοςκαὶ ἀόρατος.
Ἐνώπιοντοιούτουμυστηρίου«οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωποναὐτῶνκαὶ ἐφοβήθησανσφόδρα, γενόμενοι ὡσεὶ νεκροί» (Ματθ. ιε΄, 6). Τότε ὁ Κύριοςτοὺςεἶπε: «Εἰρήνη ὑμῖν», ὅπωςπαλαιά, ὅταν«εἰσῆλθετῶνθυρῶνκεκλεισμένων, ὅπου ἦσανοἱ μαθηταὶ συνηγμένοιδιὰ τὸνφόβοντῶν Ἰουδαίων» ( Ἰωάν. κ΄, 21, 19) εἰςτὸν ἴδιοναὐτὸνοἶκοντοῦ Ἰωάννου.
Κάτιπαρόμοιονσυνέβηκαὶ τώρα, εἰςτὴνΚοίμησιντῆςμητρὸςτοῦ Ἀναστάντος. Ὅτανοἱ Ἀπόστολοι ἤκουσαντὴνγλυκυτάτηνκαὶ παμπόθητον φωνὴναὐτοῦ, ἀνεζωογονήθησανκαὶ ἐνισχύθησανψυχικῶςκαὶ σωματικῶςκαὶ ἔμειναννὰ θεωροῦνμὲ δέοςτὸ ὑπέρλαμπρονκάλλοςκαὶ τὴνΘείαναἴγληντοῦ Προσώπουτου.
Ὡς ἐκτούτου, ἡ παναγίακαὶ ἄμωμοςκαὶ εὐλογημένηΘεοτόκος ἐπλήσθηχαρᾶςκαὶ τὸ πρόσωποναὐτῆςκατηυγάσθημὲ θείανφωτοφάνειαν. Ἀλλὰ καὶ ἐκείνη, βλέπουσαμετ’εὐλάβειαςκαὶ φόβουτὴνδόξανκαὶ τὴνλαμπρότηταποὺ ἀκτινοβολοῦσε ὁ υἱὸςκαὶ Βασιλεύςτης ἸησοῦςΧριστός, ἐμεγάλυνε ἀκόμηπερισσότεροντὴνθεότητάτουκαὶ προσηύχετο ὑπὲρτῶν Ἀποστόλωνκαὶ πάντωντῶνπαρόντων.
      Τὶς ὕστατεςαὐτὲςστιγμὲς ἐμεσίτευσε ὑπὲρτῶν ἁπανταχοῦ εὑρισκομένωνπιστῶν, παρεκάλεσε ὑπὲρτοῦ κόσμουπαντὸςκαὶ ὑπὲρπάσηςψυχῆς ἐπικαλουμένηςτὸ ὄνοματοῦ Κυρίουκαὶ τῆςμητρὸςαὐτοῦ, ἐζήτησεδὲ ὅπουμνημονεύονταιτὰ δύοαὐτὰ ὀνόματα νὰ ἐκχέεταιπλούσια ἡ θείαεὐλογία.
      Τότε ἡ ἁγίαΠαρθένοςΜαρίακοιτάζονταςκαὶ πάλινπρὸςτὸνΥἱόντηςτὸν ἀντίκρυσεμὲ δόξαντοιαύτην ὥστεοὐδεμίαγλώσσα ἀνθρωπίνηνὰ εἶναιεἰςθέσιννὰ τὴν ἐκφράση. Καὶ εἶπεν: «Εὐλόγησόνμε, Κύριε, μὲ τὴνδεξιάνσου καὶ εὐλόγησον ὅλους ὅσουςσὲ δοξάζουνκαὶ μνημονεύουντὸ ὄνομάμουκάθεφορὰνποὺ προσφέρουνεἰςσὲ τὴνπροσευχὴνκαὶ δέησίντων».
     Ὁ Κύριοςτότε ἐξέτεινετὴνδεξιάντου, εὐλόγησετὴνμητέρατουκαὶ τῆςεἶπε: «Μακαρίασύ, ἀγαλλιάσθω ἡ καρδίασουΜαρία, εὐλογημένη ἐνγυναιξί, διότιτὸ πλήρωματῆςΧάριτοςκαὶ ὅλεςοἱ δωρεὲςσοῦ ἐδόθησαν ἀπὸ τὸνΠατέραμουτὸνοὐράνιον⋅καὶ κάθεψυχὴ ἡ ὁποίαθὰ ἐπικαλεῖταιτὸ ὄνομάμουμετ’εὐλαβείαςδὲνθὰ παραβλεφθῆ ἀλλὰ θὰ εὕρη ἔλεοςκαὶ παρηγορίανεἰςτὴνπαροῦσανζωὴν καὶ εἰςτὸνμέλλοντααἰῶνα.
Σὺ δέ, πορεύου ἐνεἰρήνῃ καὶ χαρᾷ εἰςτὰ αἰώνιασκηνώματα, εἰςτοὺς ἀπέραντουςθησαυροὺςτοῦ Πατρόςμου, γιὰ νὰ θεωρῆςτὴνδόξανμουκαὶ νὰ εὐφραίνεσαιμὲ τὴνΧάριντοῦ ἉγίουΠνεύματος».
     Ἀμέσωςδέ, δι’ ἐντολῆςτοῦ Κυρίουοἱ ἄγγελοι ἤρχισαννὰ ψάλλουν ἕναγλυκύτατον ὕμνονμὲ φωνὴνζωηρὰνκαὶ θελκτικωτάτην, ἐνῷ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκλινανεὐλαβῶςτὶςκεφαλέςτων ἐνώπιοντῆς ἁγιοπνευματικῆςμυσταγωγίαςκαὶ ἀφιέρωσανμὲ τὴνσειράντουςεἰςτὴνΠαρθένονμίαν ὑμνωδίαν ἀγγελομίμητον.
      Καὶ εἰςαὐτὸ τὸ κλίμα ἡ Παναγίαμήτηρτοῦ Κυρίουπαρέδωσετὴνμακαρίανκαὶ ἀμόλυντονψυχὴναὐτῆςεἰςτὸνΒασιλέακαὶ υἱόντηςκαὶ ἐκοιμήθη ὕπνονγλυκὺνκαὶ ἐράσμιον. Ὅπωςεἰςτὸν ἀπόρρητοντοκετόντης ἐγέννησε ἀνωδύνωςτὸνΚύριον Ἰησοῦν, τοιουτοτρόπως ἔμεινε ἀνέπαφος ἀπὸ τοὺς ἐπιθανάτιουςπόνουςκαὶ κατὰ τὴνκοίμησίντης, καθ’ ὅτι ὁ Βασιλεὺςκαὶ Δημιουργὸςκάθεκτιστῆςφύσεως, αὐτὸς ὁ ἴδιοςεἶναιποὺ τότεκαὶ τώραμετέτρεψετοὺςφυσικοὺςνόμους.
      Οἱ στρατιὲςτῶν ἀγγέλων ὕψωσανμὲ θαυμασμὸντὰ ἀόραταχέριατους καθὼςδιήρχετο ἡ παναγίααὐτῆςψυχή. Ὁ οἶκοςτῆςΣιών, καθὼςκαὶ ὅλη ἡ περιοχή, ἐπλήσθη ἀπὸ μίαν ἄρρητονεὐωδίαν.
Ἐπάνωδὲ ἀπὸ τὸ πανάχραντονσῶματης ἐπλανᾶτομίαφωτεινὴ ὕπαρξις ἀόρατος ἀπὸ τοὺςαἰσθητοὺς ὀφθαλμούς. Τοιουτοτρόπως ὁ Διδάσκαλοςκαὶ οἱ μαθηταί, τὰ οὐράνιακαὶ τὰ ἐπίγεια, συνώδευσαν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἁγίανΠαρθένον.
      Καὶ ὁ μὲνεὐλογητὸςΚύριοςκαὶ ἔνδοξοςΔεσπότηςτοῦ παντὸςεἰσήγαγετὴν ἁγίανψυχὴντῆςπαναχράντουαὐτοῦ μητρὸςεἰςτοὺςοὐρανούς, οἱ δὲ μαθηταὶ ἀπέθεσαντὸ πανάσπιλονσῶματης εἰςτὴνγῆν, γιὰ νὰ τὸ ἀλείψουνμὲ ἀρώματακαὶ κατόπιννὰ τὸ μεταφέρουν ὅπουθὰ ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη· ἀπὸ ἐκεῖ ἔμελλεμετ’ ὀλίγοννὰ μεταστῆ εἰςτὸνΠαράδεισον ἢ ὁπουδήποτε ἠθέλησε ὁ Υἱὸςκαὶ Θεόςτης.