Ἁγίου Λουκᾶ ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας
Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, ἐκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἄνθρωποι, εἶναι ἄνθρωποι κοινοί, τοὺς ὁποίους ἢ Ἁγία Γραφὴ ὀνομάζει «λαὸν τῆς γῆς» (Δ’ Βασ. 15, 5). Γιατὶ τοὺς ὀνομάζει ἔτσι; Γιατὶ αὐτοὶ μοιάζουν μὲ γκρίζο χορτάρι ἢ μὲ χαμόκλαδα. Δεν ἔχουν στή ζωὴ τους κάποιους ἀνωτερους σκοποὺς καὶ ἐπιδιώξεις, ὁ νοῦς τους εἶναι πολὺ ἐπιπόλαιος καὶ ἀσχολεῖται μόνο μὲ τίς βιοτικὲς μεριμνες, τὰ γήινα ἀγαθὰ καὶ τὰ καθημερινὰ προβληματα.Ἄλλα ὅπως στούς λόφους καὶ στά βουνά, ποὺ εἶναι σκεπασμένα μὲ χόρτα καὶ χαμόκλαδα, φυτρώνουν κάπου κάπου μεγάλοι κέδροι καὶ τεράστιες βελανιδιές, ἔτσι καὶ μεταξὺ τοῦ λαοῦ τῆς γῆς ἀναδεικνύει Κύριος ὃ Θεὸς καποίους ἀνθρώπους πολὺ μεγάλους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὑψηλὴ διάνοια, σκέψῃ πολὺ βαθιὰ καὶ ὁ λόγος τους ἔχει μεγάλη δύναμη. Ἔχουν θελήσῃ πολὺ ἰσχυρὴ καὶ κατέχουν ὅλη τὴν ἐπιστημονικὴ γνώση. Τέτοιοι ἄνθρωποι δημιουργοῦν μία νέα πιὸ τέλεια ζωὴ καὶ ἀλλάζουν τίς σχέσεις μεταξὺ τῶν κρατῶν καὶ τῶν λαῶν.
Αὐτὸ βέβαια εἶναι πολὺ σημαντικό, ἀλλὰ ἀσύγκριτα πιὸ σημαντικὲς εἶναι ἐκεῖνες οἱ ῥιζικὲς ἀλλαγές, τὶς ὁποῖες πραγματοποιεῖ ὁ Θεὸς μέσῳ τῶν πιὸ μεγάλων ἀνθρώπων, μέσῳ τῶν μεγάλων ἀσκητῶν τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς δικαιοσύνης, μέσῳ τῶν μεγάλων ἱεραρχῶν, τῶν θαυματουργῶν καὶ τῶν ὁσίων. Στά ἔργα τῶν μεγάλων φιλοσόφων ὑπάρχουν πολλὲς ἀντιφάσεις καὶ συχνὰ οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι μποροῦν σ’ αὐτοὺς νά βροῦν ἀπαντήση σὲ μία παμπάλαια ἐρωτήσῃ: «τὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια», ἀπογοητεύονται. Ἡ ἱστορία τῆς ἐπιστήμης γνωρίζει πολλὲς περιπτώσεις ὅταν οἱ ἐπιστημονικὲς θεωρίες, οἱ ὀποιες θεωροῦνταν ἀσάλευτες, ἔχαναν τή σπουδαιοτητά τους μπροστὰ στά νέα ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης.
Ἀλλά ἐντελῶς διαφορετικὰ εἶναι τὰ πράγματα στήν περιοχὴ τοῦ πνεύματος, στήν περιοχὴ τῆς ἀνωτατης θεολογικῆς γνώσης. Ἐκεῖ ὅλα εἶναι ἀπαρασάλευτα καὶ αἰώνια. Πρὶν λίγο καιρὸ γιορτάζαμε τὴν ἡμέρα τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου Ἰωάννου, γιά τὸν ὅποιο ὁ Κυριος μας ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε, ὅτι μεταξὺ τῶν γεννηθέντων ἀπό τίς γυναῖκες δέν ἐμφανίστηκε μεγαλυτερος ἀπὸ αὐτόν. Ἔτσι ὁ Κύριος τὸν τοποθέτησε πιὸ πάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς σπουδαίους ἐπιστήμονες, τοὺς φιλοσόφους καὶ τοὺς καλλιτέχνες. Αὐτόν, ποὺ ὑπῆρχε σὲ μέγιστο βαθμὸ φορέας τοῦ Ἁγίου Πνευματος καὶ διάκονος τῆς ἀνωτάτης ἀληθείας, τὸν ἀνέδειξε ἐνώπιον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας ὡς τὸν πιὸ ἄξιο ἄνθρωπο.
Πρὶν λίγο καιρό, τὴν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, σᾶς ἔλεγα γιά τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς μας ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τοποθέτησε τὸν Πρόδρομο Του πάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς γεννηθέντας ἀπό τίς γυναῖκες, δέν ἀφορᾶ τὴν Ὑπεραγία Παρθένο Μαρία, ἐπειδὴ αὐτὴ βρίσκεται πάνω ἄκομα καὶ ἀπὸ τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ.
Ἄν τὴν γενέθλια ἡμέρα τῶν μεγάλων ἀνθρώπων τὴν τιμοῦμε καὶ τὴν γιορτάζουμε μὲ πολὺ σεβασμό, τότε μὲ ποία χαρὰ πρέπει νά πανηγυρίζουμε σημερα, τιμῶντας τὴν γενέθλια ἡμέρα Ἐκείνης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλαμψε ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Κύριος καὶ Θεὸς μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἀπὸ αὐτὴ ἔλαβε τὴν ἀνθρωπίνη σάρκα. Στό ἀπολυτίκιο τῆς μεγάλης αὐτῆς γιορτὴς ἀκοῦμε τὰ θαυμάσια λόγια: «Η Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένη…». Γιά ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὄχι μόνο γιά τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἄλλα καὶ γιά τὸν κόσμο τὸν ἀορατο, γιά τὸν κόσμο τῶν ἀγγέλων ἔλαμψε σήμερα ἡ μεγάλη χαρά. Πάνω, λοιπόν, ἀπὸ ὅλους τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους, πάνω ἄκομα καὶ ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, πάνω ἀπὸ τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους τοποθέτησε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν Ὑπεραγία Ἄχραντο Παρθένο Μαρία. Καὶ βεβαίως δικαίως τῆς ἔδωσε αὐτὴ τὴν θέση, ἐπειδὴ σ’ αὐτὴν ἐσκήνωσε τὸ “Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά γίνει αὐτὴ γήινη Μητέρα τοῦ Προαιωνίου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ Πανάγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔκανε τὴν καρδία τῆς Μαρίας σὲ ἀσύγκριτο βαθμὸ πιὸ καθαρή ἀπὸ τὴν καρδία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας τὴν θεωρεῖ ὁ Κύριος μας ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, γι’ αὐτὸ καὶ εἶπε στούς μακαρισμούς: «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. 5, 8). Ἡ ἀδιάλειπτη κοινωνία μὲ τὸν Θεό, ἡ θεωρία τοῦ προσώπου Του εἶναι ἡ μεγαλυτερη ἀνταμοιβή, ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ὑποσχεται σ’ αὐτούς πού τηροῦν τίς ἐννέα αὐτὲς ἐντολές, πού τίς ὀνομάζουμε μακαρισμούς.
Ἄς θυμηθοῦμε τί λέει ὁ Σωτῆρας μας γιά τὴν ἀνθρωπίνη καρδία. Ὁ λόγος Του μας ἐξηγεῖ γιατὶ Αὐτὸς ἐκτιμᾷ τόσο πολὺ τὴν καθαρότητα τῆς καρδιάς. Εἶπε ὁ Κύριος:«Ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη- πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοὶ τὸν ἄνθρωπον» (Μκ. 7, 21-23). Ἄν ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα καὶ ἄν, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, οἱ ῥίζες τοῦ κακοῦ βρίσκονται στήν ἀνθρωπίνη καρδία, τότε σιγουρα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν καρδία ἐκπορεύονται καὶ ὅλοι οἱ καλοὶ καὶ καθαροί λογισμοὶ καὶ πράξεις. Ἐπειδὴ ἡ καρδία εἶναι τὸ κέντρο τῆς ἀγάπης καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι πλήρωμα ὅλου τοῦ νόμου.
Ἡ καρδία τῆς Ὑπεραγίας καὶ Ἄχραντου Παρθένου Μαρίας σκορποῦσε τὸ φῶς τῆς ἐξαιρετικῆς καθαρότητας καὶ ἀγάπης ὄχι μόνο στόν γήινο κόσμο. Ἡ ἡμέρα τῆς λαμπροφόρου γεννήσεως τῆς «χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ», σὲ ὅλο τὸν κόσμο τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων.
Νά φυλᾶμε καὶ ἐμείς, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφές, στίς καρδιὲς μας τή χαρά τῆς λαμπροφόρας καὶ μακάριας ἡμέρας τῆς γεννήσεώς της. Ἄς προσπαθήσουμε μὲ ὅλες τίς δυνάμεις μας νά κρατᾶμε πάντοτε τὴν καρδία μας καθαρή, γιά νά εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἀγάπης τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία πάντα πρεσβεύει γιά μᾶς ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν Ὁποῖο, μαζὶ μὲ τὸν Ἄναρχο Πατέρα καὶ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ἀνήκει δόξα, τιμὴ καὶ προσκυνήσῃ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
