Αὐτός πού ἐξετάζει καί ἀσχολεῖται μέ τά παραπτώματα τῶν ἄλλων μέ σκληρότητα δέν θά ἀπολαύσει ποτέ καμμιά ἐπιείκεια καί συγχώρηση γιά τά δικά του ἁμαρτήματα. Διότι ὁ Θεός θά ἀποφασίσει γιά τόν καθένα μας ὄχι μόνο ἀνάλογα μέ τό εἶδος τῶν ἁμαρτημάτων μας ἀλλά καί ἀνάλογα μέ τήν κρίση πού κάμνεις ἐσύ, ἄνθρωπε, γιά τίς πράξεις τῶν ἄλλων. Γι’ αὐτό καί προτρέπει καί λέγει πρός ὅλους: "Μή κρίνετε γιά νά μή κριθεῖτε". Διότι κάθε ἁμάρτημα δέ θά παρουσιαστῆ τήν ὥρα τῆς παγκόμσιας Κρίσης ὅπως ἔγινε μόνο, ἀλλά θά προστεθεῖ σ’ αὐτό ἀπαραίτητα καί ἡ κριτική πού ἔγινε ἀπό μέρους σου πρός τό σύνδουλο καί συνάνθρωπό σου. Διότι ὅπως αὐτός πού εἶναι φιλάνθρωπος καί πρᾶος καί ἐκδηλώνει συμπάθεια καί συγχωρεῖ τόν ἄλλο περικόπτει τόν περισσότερο ὄγκο τῶν ἁμαρτημάτων του, ἔτσι ἀντιθέτως καί αὐτός πού κρίνει καί κατακρίνει μέ πικρή διάθεση καί σκληρότητα τούς ἄλλους μεγαλώνει πολύ περισσότερο τά δικά του ἁμαρτήματα.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Λόγος Ε΄ εἰς τούς Ἀνδριάντας, ΕΠΕ 32, 42.
